De vlakte

De vlakte is een droge plek waar maar één riviertje doorheen stroomt. Hierlangs loopt ook de weg voor reizigers die de vlakte willen oversteken. Voor de rest bestaat de vlakte uit hoog droog gras en een enkel heuveltje. Tussen het gras zitten veel kleine dieren verstopt eveneens als hun holen, dus als je van de weg afwijkt, moet je oppassen dat je niet in een van die holen vast komt te zitten met een been of voet.

Rustig liep Rose verder. Hoog boven haar vloog Reyes. Maar nu, nu liep ze alleen. De eenzaamheid van deze vlakte op zoekend. Simpelweg voor maar een ding, om na te kunnen denken. Over haar keuze. Over haar moeder, over het plan en de zogenaamde trouwerij. Ze had rust in haar hoofd nodig. Zonder Niles, zonder Jason. En eigenlijk zonder Reyes maar ze had hem even nodig om van A naar B te komen. Kort beet ze op haar onderlip en zuchtte zachtjes. Haar lange zwarte haren hingen los langs haar lichaam en ze had een simpele broek met een tuniek aan, wel haar pijl en boog maar niet met de bedoeling om te vechten. Om haar ene ringvinger een ring waarop het familiewapen sierde en in haar andere hand haar zogenaamde trouwring.

Rennend door het gras, keek Noah soms met een grijns achterom naar de goude glinstering die soms zichtbaar werd boven het gras. Hij rende zo snel als dat zijn benen aankonden, maar Yria was in haar drakenvorm toch altijd sneller dan hem. Uiteindelijk haalde ze hem in, maar hij schrok en gaf een schreeuw toen ze zomaar bovenop hem landde. Yria legde snel haar klauw over zijn mond om hem tot stilte te manen. Bij zijn niet-begrijpende blik, gromde ze zacht maar waarschuwend voor ze van hem af ging en in de richting van het meisje knikte die verderop liep. Toen hij omhoog wilde komen om het te zien, gaf ze hem een duw naar beneden. Ze wist niet of het meisje hem gehoord had.

Hoorde ze nu wat? Of leek dat maar zo. Verbaasd keek ze rond, hoewel ze niets kon zien en ze geen zin had om Reyes te riepen. Hoewel haar draak al in een duikvlucht naar beneden kwam en voor haar landde. Rose keek op naar Reyes, die haar duidelijk maakte door naar de richting te kijken waar hij wat gezien had. "Ga maar weer naar boven. Als we aangevallen worden cirkel drie maal. Anders loop ik door.." zei Rosetta rustig. Ze keek weer voor zich en liep door. Ze wist niet of ze wel zin had in een gesprek. Of een gevecht, Rose had eigenlijk nergens zin in.

Noah bleef nog even stil liggen, maar toen hij niks hoorde, ging hij toch staan en keek richting het meisje. ' Je bent soms echt te wantrouwig, niet iedereen is slecht weet je.' Zei hij tegen Yria voor hij er weer vandoor ging. Yria's poging om hem tegen te houden, mislukte en ze veranderde met een zucht in een meisje om hem snel achterna te lopen. Ze was ongeveer even oud als Noah. Het enige wat onnatuurlijk was aan haar waren de ogen die goudkleurig glinsterden. ' Hallo!' Riep Noah opgewekt vanaf een afstand terwijl hij door het gras richting het meisje rende.

Rustig was ze een paar stappen doorgelopen, toen was ze weer gestopt. Een luide begroeting klonk over de vlakte. Geroepen omdat deze van een afstand kwam. Rose had geen idee of de persoon goed of slecht was dus haalde ze de ring met het wapenteken van haar vader eraf en deed deze in haar zak. Ze zat al een aantal dagen in een dilemma of, niet alleen tussen Niles en Jason maar ook tussen voor of tegen haar vader zou zijn en of het plan wel zo verstandig was om uit te voeren. Hoewel het in haar ogen niemand kwaad kon doen.

Noah ging toen hij dichterbij was, lopen en stond uiteindelijk stil achter haar. ' Heey.' Zei hij nog een keer, aangezien het meisje niks had gezegd. Om zijn mond lag een glimlach wat zijn gezicht er nog liever uit liet zien als dat het er normaal uitzag. Een beetje ongeduldig wachtte hij tot ze zou omdraaien, want hij was best nieuwsgierig naar hoe ze eruit zag. Hij zag Yria uit zijn ooghoek ook komen aanlopen, maar schonk haar niet veel aandacht. Yria had nooit echt baat bij een gesprek, want ook in mensenvorm kon ze niet praten.

Ze was gestopt met lopen en toen ze een tweede begroeting hoorde wist ze dat de jongen, want dat kon ze al opmaken uit de stem, er was. Rustig draaide ze zich om. Rose'gezicht was vriendelijk maar desalniettemin niet geheel glimlachend omdat ze de rede daarvan niet echt zag. Tot haar verbazing liep er iets verder van de jongen af een meisje.Rose had toch echt gedacht dat Reyes één persoon had aangegeven, maar het was niet erg. Haar donkere ogen bestudeerden de jongen even die er schattig uitzag, een glimlach ontplooide zich langzaam op haar gezicht. "Hallo.." Weerklonk vervolgens de zoete stem van Rose die de jongen terug groette en zijn glimlach beantwoordde met de hare.

Even sierde een kleine grijns Noah's gezicht voor die weer veranderde in de glimlach. ' Vind je het erg als ik... wij meelopen?' Vroeg hij vrolijk gebarend naar Yria. Gezelschap was altijd leuk, hij had Yria dan wel, maar die was bijna altijd bij hem, dus dat telde niet. ' Ik ben trouwens Noah, en dat is Yria.' Yria glimlachte even naar het meisje, al stonden haar goude ogen argwanend. Ze vertrouwde mensen niet zo snel, niet zo snel als Noah in ieder geval. Ze had dan ook liever niet dat hij met vreemden praatte, maarja Noah had zogezegd een erg eigen wil.