De kraters

Ooit, toen de vulkaan is uitgebarsten, zijn er grote brokken heet gesteente uitgevlogen, die een stuk verderop neer zijn gekomen. Hier zijn kraters ontstaan, varïerend van 3 tot wel 30 meter doorsnede. Er zijn soms nog wat overblijfselen van het uitgespuwde gesteente te zien, maar er is niet echt iets bijzonders aan. De vulkaan heeft hier ook as neergelegd, waardoor de grond vruchtbaar is, maar door de kraters niet geschikt voor landbouw. Daarom heeft het ergens wel wat weg van een heide, mar dan met enorme gaten.

Shadow had de kraters vanaf de rug van Ash gezien en had ze eens beter willen bereiken. Ze vond ze erg interessant, het was immers ontstaan door vuur. Inmiddels was Ash opgevlogen en hield ze as in haar hand, die gedachte deed haar even glimlachen. Ze liet de as door haar vingers glijden voordat ze weer rechtop ging staan. Misschien was dit wel een goede plek om te oefenen met haar vuursturen, wie weet gaf het haar wel extra kracht. Al was dat waarschijnlijk niet het geval zou ze zowiezo nog moeten oefenen. Ze concentreerde zich en liet haar handen opvlammen. Het gaf een machtig gevoel dat ze controle over vuur had, hetzelfde dat haar ouders het leven had gekost. Het vuur in haar handen veranderde in een vuurbal en die liet ze een paar meter verder neerkomen.

Noah klom de steile wand van één van de kraters omhoog terwijl hi jde bezorgde blik van Yria in zijn rug voelde branden. Geïrriteerd klom hij verder omhoog, maar was ook ergens wel blij dat ze hem in de gaten hield. Hij had namelijk geen zin om als hij bewusteloos raakte, die hele wand weer af te rollen. Ondanks dat er daar kans op was, hoopte hij met dit soort dingen te bereiken dat zijn 'uithoudingsvermogen' verbeterde. Uiteindelijk stond hij hijgend, maar met een voldane grijns ok de rand van de krater. Zodra hij de tijd nam om rond te kijken, zag hij een stuk verderop een meisje druk bezig met vuur. Nu nieuwsgierig sloop hij dichterbij om stilletjes toe te kijken.

Shadow had de jongen nooit gezien als ze niet een halve draai had gemaakt terwijl ze een vuurstraal maakte. Die vuurstraal viel meteen weg zodra ze hem zag. Dit is niet goed, gonsde het door haar hoofd. Al wist ze dat ze er toch wel uit zou komen was het niet de bedoeling dat iemand haar zag vuursturen. Net als dat het niet goed was als iemand Ash zag. Al vond ze hem geweldig had ze soms toch liever dat hij wat meer een schutkleur had, een vuurkleurige feniks viel wel op. Even aarzelde ze, het zou mogelijk zijn een pijl te pakken en die naar hem te schieten maar ze zou niet zomaar doden, alleen als het niet anders kon en als het een opdracht was. Dus keek ze hem onderzoekend aan, zogenaamd in een ontspannen houding maar zodra het nodig was zou ze haar boog kunnen pakken en een pijl op hem afschieten.

Misschien zou hij voorzichtiger moeten zijn, maar zo was Noah nou eenmaal niet. ' Hallo' Zei hij dan ook vrolijk toen hij het meisje naar hem zag kijken. ' Ik ben echt jaloers op je, ik wou dat ik zou goed in vuursturen was.' Voegde hij er aan toe met een scheve glimlach terwijl hij wat meer naar haar toe liep. Hij had er niks van door dat ze hem binnen luttele seconden zou kunnen doden als ze wilde. Tuurlijk, ze had wapens bij zich, maar daar ergerde hij zich niet aan, hij had ze toch ook, dus waarom zou hij?

Shadow keek de jongen achterdochtig aan. Was hij gek ofzo? In dat geval moest ze uitkijken, gekken konden heel gevaarlijk zijn. Of hij deed gewoon alsof het heel normaal was dat hij iemand had betrapt op vuursturen. Ze probeerde vanaf hier zijn hand te zien en te kijken of er wel of geen kroontje opstond maar vanaf hier kon ze dat niet onderscheiden. "Ben nog niet zo goed, maar ben aan het oefenen," zei ze voorzichtig glimlachend. Als hij dus ook vuurstuurde kwam hij of uit Royal State of Serpent's State. Die informatie hield ze in haar hoofd terwijl ze de jongen nog eens onderzoekend aankeek. Hij zag er zo op het eerste gezicht niet gevaarlijk en zelfs onschuldig uit maar ze was op haar hoede.