Verdorde grasveldje.

Ergens in het bos ligt een verdort grasveldje, hoewel verdord je zou het ook gewoon verbrand kunnen noemen.. Het grasveldje is niet echt levendig, niet bepaald interesant en ook niet echt een plek waar je nou graag naartoe gaat voor een gezellige picknick. Dit grasveldje is eerder een doorreisplek waar mensen weleens een tent opzetten, maar ook niet vaak, het is eigenlijk nogal verlaten en een plek waar je alleen kan zijn en zou kunnen oefenen met je wapens.

~regels; die zijn er niet bepaald...
~aant.; 6 tot 8 personen.

Lucas had de nacht doorgebracht onder een dode, zwarte boom en had nu een douche. Zijn kleren had hij al weggegooid, de as was er niet meer uit te krijgen. Hij liet zich nu dus afspoelen door het waterstraaltje dat Arbre produceerde. De mist die er de ochtend had gehangen trok snel weg en er scheen een heerlijk zonnetje, die de as liet schitteren. Lucas was weer schoon en hij werd een beetje lui van de warmte van dit heerlijke ochtendzonnetje. Zonder nog behoefte te voelen iets te doen, ging hij weer liggen. Dan zou hij straks weer schoongespoeld moeten worden, maar deze keer zouden er in elk geval geen kleren verloren gaan.

Lavinia liep door het bos, niemand zou haar aan horen komen want je hoorde nergens bladeren kraken of takjes knappen zo licht was haar tred, het was ochtend en het zonnetje scheen helder en fel door de bomen. Lavinia was in een goed humeur en liep met een glimlach op haar gezicht verder. Gideon was ergens naast haar, ze voelde zijn aanwezigheid maar zien kon ze hem niet. Ondertussen keek ze goed om zich heen of ze misschien iets eetbaars zag want ze had eigenlijk best wel honger. Toen het zonlicht feller werd naarmate ze verder liep, kondigde dat aan dat ze een openplek naderde. Gelijk was ze weer wat meer op haar hoede en concentreerde zich weer wat beter op haar passen, ze liep voorzichtig de open plek op en zag een gestalte in het gras liggen. Ze kwam iets dichterbij tot dat ze doorkreeg dat het de gestalte van een jongen was, een naakte jongen. Vliegensvlug wendde ze zich van de jongen af. "Sorry.." mompelde ze zacht.

Lucas schrok op en ging zitten. Hij zag een meisje weglopen. "Wat is er?" vroeg hij, hopend dat ze nog binnen gehoor afstand was. Waar zou ze zich voor moeten verontschuldigen. Had ze iets gedaan? Misschien had zij deze plek wel verbrand. Hij keek vragend naar Arbre, die veranderde in zijn harige, bruine, met blauwe nekharen, vorm van het leven en als een vos achter het meisje aan rende. Hij ging voor haar staan. "Waarom zei je sorry?" vroeg hij aan het meisje. "Heb je iets verkeerd gedaan?"

Verschrikt keek ze op en keek naar iets voor haar, zijn draak waarschijnlijk. "ik, nee...nou ja, uhm. Ik wilde hem niet storen ik bedoel" ze stotterde wat maar haalde even diep adem om daarna te vervolgen: "Ik kijk liever niet tegen naakte jongens aan, dat ben ik niet bepaald gewend en de meeste jongens die ik ontmoet heb houden daar ook niet echt van" ze glimlachtte betekenis vol naar de draak en daarna naar de jongen. "Dus vandaar, sorry dat ik jullie privacy verstoorde" zei ze nog eens.

Arbre moest lachen. "Volgens mij moeten wij nog veel leren van de gewone gebruiken van mensen," zei hij. "Hij vindt het geen enkel probleem hoor. Maar als jij dat wil, dan zorg ik er wel voor dat hij iets aantrekt." Telepatisch zond hij het gesprek naar Lucas, die ook meteen begon te lachen. "Sorry!" riep hij en hij liep naar de kleren die hij wel nog aan kon. Hij pakte er een onderbroek uit en liep naar het meisje. "Is het zo beter?" vroeg hij lachend. "Ons weeshuis was een beetje apart. Niet dat ik daar naakt heb rondgelopen, maar er is nooit gezegd dat het echt niet hoort. En ik ben nu toch bijna altijd alleen. Ik ben Lucas trouwens en Arbre heb je al ontmoet." Hij stak zijn hand uit bij wijze van voorstellen.

"Goed genoeg hoor..." zei ze een beetje blozend. "Ik ben Lavinia, leuk jullie te ontmoeten.. Hoi Arbre" zei ze lief tegen de draak, gefascineerd bekeek ze Arbre eens wat beter, hij of zij was prachtig en interessant. Voorzichtig kwam ze wat dichter naar de jongen, Luces toe, ze keek naar zijn natte kleding. "Heb je misschien iets, iemand eigenlijk, nodig die ze voor je opdroogt?" vroeg ze grijnzend aan de jongen, nog steeds wat ongemakkelijk dit was niet echt wat ze gewend was en ondanks dat hij een onderbroek droeg zag je toch nog aardig veel...En ze zou echt niet ontkennen dat hij lelijk was, eigenlijk was hij best knap, en misschien juist omdat feit was het wat ongemakkelijk.

"Oh, nee dat doet de zon en als dat te lang duurt doe ik het zelf," zei Lucas. "Ik heb geen haast, dus ik vind het geen probleem om hier nog de hele dag te blijven liggen, al doe ik dat vanaf nu met een onderbroek aan." Hij moest lachen en keek toe hoe Arbre weer veranderde in de vorm van het vloeibare water. Hij aaide de draak even over zijn kop. Het bleef leuk dat hij een paar koppen groter was dan zijn metgezel, daardoor werd het eigenlijk een speelkameraadje.

Ze grinnikte met Lucas mee en lachtte vrolijk naar Arbre. "Groot gelijk, het is een heerlijk dag" zei ze instemmend. Ze liet zich op de grond zakken en keek nieuwschierig naar Lucas. "Vind je het erg als ik je gezelschap houd?" vroeg ze verlegen aan de jongen. Ze wilde hem niet tot last zijn, ze wilde niet binnen dringen in zijn privacy, vrije tijd of hoe je het wilde noemen. Eigenlijk zou ze nog wat moeten jagen, maar eten vangen met een dolk ging niet zo geweldig, misschien moest ze toch maar eens aan een pijl en boog beginnen, ook had ze nu geen zin meer om te jagen. Het beloofde een warme dag te worden en ze had vandaag geen zin om te zweten, hopelijk had Lucas wel zin in wat gezelschap...

"Oh nee hoor, blijf gezellig, anders ben ik eenzaam," zei hij lachend en hij stak zijn tong uit naar Arbre. Het maakte hem niets uit, met Arbre had hij altijd even veel plezier als met iemand anders. Hij keek weer naar zijn draakje, de grootste vriend uit zijn leven, en begon terug te lopen naar zijn kleren en de plek waar hij had geslapen. Het begon steeds warmer te worden, wat hij ook begon te voelen aan zijn blote voeten. Kennelijk warmde de as snel op.

"Oh leuk dankjewel" zei ze vrolijk glimlachend. "Zal ik Gideon anders even hier naar toe laten komen?" vroeg ze, vooral aan Arbre. Zonder het antwoord af te wachten haalde ze haar altviool uit de koffer die ze over haar rug had hangen en speelde een deuntje, Gideon zou het overal horen waar hij was en zou gelijk naar haar toe komen. Ze liet haar spullen van haar rug zak en legde ze in de buurt van Lucas' spullen. Gideon kwam aanvliegen en zette de landing in, ze glimlachtte breed naar haar draak en zwaaide uitgelaten. Toen Gideon naast haar stond aaide ze hem over zijn hals. "Dit is Gideon... Hij is wel wat groter dan jou Arbre, maar hij doet geen vlieg kwaad, behalve als het nodig zou zijn... maar aangezien ik jullie wel aardig vind zal hij dat ook wel vinden" zei ze vrolijk.

Lucas en Arbre keken naar de draak. Arbre veranderde direct in de vorm die hoort bij ijs en wolken, omdat grotere draken meer van rustige draakjes hielden. Dat hadden ze beiden gemerkt bij andere draken die ze tegen waren gekomen. Lucas glimlachte en zag dat Arbre al bezig was een telepatische band te zoeken met de andere draak. Er zou nu toch geen zinnig woord uit zijn mond komen, dus was dit beter. Hij ging zitten en trok zijn bergschoenen aan, om zijn voeten niet te laten verbranden aan de steeds heter worden as.

"Wat voor draak heb je? Ze ziet er echt prachtig uit, en hoe ze van vorm veranderd vind ik echt geweldig!" zei ze niewsgierig en enthousiast tegelijk "Ik heb nog nooit zo'n draakje gezien" ze zakte naast Lucas op de grond en keek hoe hij zijn schoenen aantrok, "Erg stijlvol zo" zei ze grinnikend knikkend naar zijn onderbroek gecombineerd met zijn bergschoenen. Ze liet haar handen op het verdorde gras rusten, verpulverde het tussen haar kleine vingers. Ze pakte een handjevol as en bestudeerde het voor ze het weg blies. Glimlachend keek ze het as achterna

"Het is een hij," zei Lucas droog. "En ik heb geen idee wat voor draak het is. Alleen dat Arbre drie vormen aan kan nemen, die alledrie voor een andere vorm van water staan. Water in de levende dingen, vloeibaar water en ijs en wolken." Arbre was meeveranderd met wat hij zei. Eerst in een bruine, harige draak, daarna in een blauwe draak die alleen nog haar had over zijn rug en daarna in een witte draak die gewoon helemaal geschubd was. (Zie spoiler)

"O, ik sorry" zei ze verontschuldigend glimlachend. "Interesant.. hij lijkt me erg aardig... maar praatte hij net nou tegen me" vroeg ze met grote ogen van verbazing.. Ze wist niet of ze het gedroomd had, of dat ze zich het verbeeld had en dat dus zou beteken dat ze gek geworden was of dat het echt was en dit draakje dus kon praten.

~~
er moet echt iets gebeuren.... maar wat 0.o

"Ja, de vorm die hoort bij het leven kan praten," zei Lucas. "Het is ook de meest hypere vorm. De vorm van het vloeibare water kan alleen met mij praten en is echt wispelturig en de vorm van wolken en ijs kan alleen telepatisch contact zoeken en is erg rustig." Hij glimlachte. Arbre knikte en veranderde in de vorm van het leven. "Maar ik ben niet drie verschillende draken in 'één," zei hij. "Ik ben elke keer gewoon Arbre." Hij moest lachen, wat wel gebeurde met klanken die alleen draken kunnen maken.