Het jagersbos

De titel zegt het eigenlijk al. Dit is een perfect bos om in te jagen. Het is enorm uitgestrekt en sterft van het wild. Er komen niet enorm veel mensen, alleen beroeps. Er is een kleine kans dat je deze diep in het bos tegen zult komen, de jagers hebben genoeg aan het wild aan de kant van het bos.

regels:"niet te druk

Apoyo sloop door het bos om niet teveel geluid te maken, hij kende de omgeving inmiddels wel een beetje en hij wist dat hier goed tejagen viel. Dat was ook wel nodig want thuis stierven ze bijna van de honger. Hij spitste zijn oren en hoorde dat Confianza boven hem met haar vleugels klapperde. Er was niets aan de hand en ook zij had nog geen prooi op het oog.

Cara liep geruisloos door het bos. Haar laarzen waern van soepel leer, evenal de kleding die ze droeg. Zoals gewoonlijk droeg ze haar reiskleding. Een soepel vallende leren jurk die tegen een stootje kon. In haar handen had ze een van haar twee dolken. Ze was op jacht voor haar avondeten. Ze zou simpel gezegd een paar knollen uit de grond kunnen rukken, voedzaam maar niet bepaald smaakvol. Rustig liep ze geruisloos tussen de schaduwen van de bomen door. Dit soort terreinen waren war ze goed in was.
-
haar jurk

Apoyo hoorde ergens naast zich, rechts, geluid en hij bleef staan. Confianza bleef hangen in de lucht zonder met heer vleugels te slaan, zweven heette dat bij vogels. Apoyo liet zich zakken, het klonk niet als een beest, daarvoor bewoog het zich te zachtjes, geruisloos, maar hij hoorde een takje kraken en zijn gehoor was onverbeterlijk. Hij had zijn zwaard al half uit de schede (hoe heet zo'n ding ook alweer) getrokken en keek gespitst op het geluid naar de kant waaruit het leek te komen. Hij zelf droeg een leren, donkerbruine broek en een blouse van donker groene stof die hem warm hield en slordig om hem heen hing.

schede :p
-
Cara hoorde een zacht geluid, het gelud van metaal dat schoof over metaal, iets wat onmogelijk was om door dieren gemaakt te worden. Haar handen hadden zich direct op haar andere dolk geplaatst. Rustig ging ze recht opstaan. Haar bruine ogen zochten de oorzaak van het geluid. Haar draak had zich enkele honderden meter verstopt, om bij te slapen voor ze weer verder zouden gaan. Verder zouden gaan om de rebellen uit te schakelen.

ze moeten niet gaan vechten
~~
Gelukkig stond hij achter een boom, anders had ze hem nu vast en zeker gezien, ze stond fier rechtop en keek om zich heen. Hij vond het leuk om mensen te bekijken. Maar vandaag had hij even geen zin om te vechten, hij was toe aan een wapen stilstand. Voor heel even maar, iets in hem zei dat dit meisje niet bij zijn kant hoorde, hij had haar nog nooit gezien, en de meesten van de rebellen had hij al wel een keer gezien, of vage beschrijvingen gehoord.

haha, moet hij heel voorzichtig doen xD als Cara erachter komt dat hij een rebel is kan ze zijn bloed wel drinken:3
-
Cara voelde hoe er iemand naar haar keek. Bijna geruisloos, hoewel het niet meer uitmaakte omdat ze toch al ontdekt was, draaide ze zich om richting de bomen waar iemand achter verscholen moest staan. Met haar handschoenen rond het handvat van haar dolk geklemd begon ze richting de bomen te lopen. Klaar om eventueel gevaar uit te moeten schakelen voor ze gevaarlijk konden worden tegen haarzelf.

Apoyo was behendig en snel, zijn voordeel was dat de boom dik was en veel zijtakken had, zonder enig geluid te maken kon hij in de boom klimmen, wat hij ook deed, zo dat de gene die onder de boom stond hem niet kon zien. Hij gluurde tussen de bladeren door en zag hoe de vrouw richting de boom liep, misschien toch niet zo slim. Hij had, zoals al gezegd, geen zin in een gevecht, dus hij bleef waar hij was, zou niet vluchten, maar zich verstoppen.

Cara merkte dat er niemand achter de boom stond waar ze verwacht had dat er iemand zou staan. Op haar hoede voor een eventuele aanval keek ze om zich heen, maar merkte al snel dat er niemand in de buurt was, tenminste niet op de grond. Dan waren er nog maar weinig plekken over waar mensen konden zitten. Haar blik ging zoekend omhoog, maar doordat het al later op de avond was werkte het licht niet mee.

Apoyo zag een konijn een stukje verder op en schoot een pijl door het beestje heen, zuiver, precies door de hals waardoor het beest meteen dood was, hij sprong erachteraan. "sorry" zei hij zachtjes tegen het meisje terwijl hij het konijn opraapte. Hij moest vanavond iets eten, hij zou niet met dit meisje gaan vechten, en zou dus aanbieden samen te jagen, alleen voor vanavond...

Cara zag hoe er een pijl uit de boom schoot gevolgd door een jongen die achter zijn prooi aan sprong. Haar donkere ogen bleven argwanend op de jongen gericht. Klaar om aan te vallen als dat nodig was. Hoewel hij meer aandacht had voor zijn avondeten. Carahad niet verwacht hier een andere jager tegen te komen, het was dieper in het bos dan de meeste mensen durfden te komen.

Apoyo rechtte zich op terwijl hij het konijn aan zijn riem vastmaakte. "Hoi" zei hija toen, alsnog. "Heb je al iets gevangen?" vroeg hij toen. Hij wilde best even samen jagen, dat was altijd beter dan alleen, ookal wist hij niet of hij dit meisje kon vertrouwen, hij hoopte maar dat als ze samen joegen ze niet op hem zou gaan jagen.

haha dat laatste zinnetje xd
-
Cara keek naar het konijn dat aan zijn riem gehangen werd. "hallo..." zei ze rustig terwijl ze de jongen in zich opnam. Ze vertrouwde hem niet helemaal, hij zag er niet uit als een proffesioneel jager. "Nog niet." zei ze met haar blik op de riem van de jongen gericht en daarna op de omgeving. Ze had nog geen tijd om strikken te zetten, als dat nog zin had. Met een beetje geluk zou ze straks een hert tegen komen, of een groter dier dan een konijn. Dat viel makkelijker te doden dan een konijn met een dolk.

Apoyo hoorde in haar stem dat ze hem niet vertrouwde, dus hij draaide zich naar haar om en stak zijn hand uit, zo dat het niet te zien was of hij wel of geen kroontje in de binnenkant te zien was. "Apoyo" zei hij simpel, terwijl hij haar hand schudde. Hij keek kort omhoog, naar het dichte bladerdek, maar het was al donker aan het worden, iets waardoor zelfs dit bos een spookachtig uiterlijk kreeg. NIet dat Apoyo bang was, oh nee. Hij was niet bang voor iemand, zou dat ook nooit zijn. Wat was het ergste dat je kon overkomen? Leven onder heerschappij van de koning, maar dat gebeurde al, dus niets om bang voor te zijn.