Trainingsveld

Diep verontwaardigd liep Nikki langs Rik en zijn jonge partner. ‘We houden je in de gaten!’ als antwoord stak Nikki haar hand op maar draaide zich niet om. Pff en nu lieten ze haar toch door? Hadden ze dat niet gelijk kunnen doen? Ze liep door terwijl ze de starende blikken probeerde te negeren. Op een gegeven moment stopte ze en keek vol verbazing en zelfs een beetje verwondering toe. Een jongen stond voor haar neus met zijn pijl en boog te schieten met een snelheid en een gemak waaraan je kon zien dat hij het niet voor het eerst deed. Nikki voelde een vlaag jalousie opkomen. Dan kon ze van een afstandje haar vijanden neerschieten. Ze keek hoe hij zijn pijlen afschoot en toen hij eindelijk even stopte met schieten begon ze in haar handen te klappen ‘Mooi geschoten!’ bewonderend schudden ze haar hoofd.

Thomas knikte even kort. Het meisje dat eerst niet binnen had gemogen hield hem uit zijn concentratie. Het laatste schot was ook mis. Mick en hij keken haar even geërgerd aan, maar gingen daarna verder met het snelle schieten, tot Thomas het genoeg vond. Hij liep naar de tonnen die aan Micks zadel hingen en waste zijn gezicht, om daarna zijn zwaard te pakken en naar de stropoppen te lopen. Snel begon hij met een reeks steek en driloefeningen. In zijn achterhoofd dacht hij aan de tijd dat hij dit samen met Jake deed. Dat waren mooie tijden geweest en Thomas wilde ze graag herleven. Maar dat ging natuurlijk niet op het moment.

‘Ooo, u bent zo’n type,’ Nikki kon er niks aan doen maar het klonk een beetje verwaand. Natuurlijk had Nikki de geërgerde blikken gezien, dat was niet te missen. Ze bleef toekijken maar nu zonder iets te zegen tot ze genoeg had van de stilte.
‘Als iemand je een compliment geeft hoort u diegene te bedanken hoor,’ dat hij het vervelend zou vinden dat ze tegen hem aan het praten was kwam niet eens in haar op. Ze keek toe hoe hij aan het oefenen was met zijn zwaard en bedacht dat ze het beste ook maar iets kon gaan doen.
Ze was hier namelijk niet gekomen om toe te kijken.
Maar als ze wou oefenen dan zou ze ergens een wapen vandaan moeten halen, Rik was wel zo slim geweest om haar wapen af te pakken toen hij haar binnen liet. Ze wist best dat ze gewoon om een oefenzwaard kon vragen maar die waren zo anders dan haar eigen zwaard dat dat geen zin had.

Thomas wenste het meisje weg. Zoals zij een hekel had aan types zoals hij, zo had hij een hekel aan types zoals zij. Hij raakte de stropop niet, want dat zou de lol van anderen bederven, maar de reeks steken was snel en nauwelijks te vermijden. Het was ook maar een bewegende stropop. Met de rug van zijn hand veegde Thomas het zweet van zijn voorhoofd en trok zijn losse, mouwloze overhemd uit. Het zwaaide te veel heen en weer en dat zat niet lekker.

‘Zeg bent u altijd zo praat graag of is dat alleen maar omdat ik in de buurt ben?’ Nikki haalde een pakje met snoepjes uit haar tas en gooide er een in de lucht die opving met haar mond.
‘Of is het misschien dat u helemaal niet kan praten?’ Nikki haar fantasie begon met haar aan de haal te gaan.
‘Als dat zo is… lekker rustig voor u ouders,’ Nikki grinnikte om haar eigen grapje.
‘Snoepje?’ voegde ze er gelijk aan toe het zakje naar hem uitsteken. Ze deed haar best om hem niet aan te staren maar zo zonder overhemd zag hij er best goed uit.

"Kom op mens, ik ben bezig," zei Thomas kwaad. Geërgerd richtte hij zich weer op de stropop, zich inbeeldend dat het het meisje was. Bood ze hem snoepjes aan, ze was niet goed snik. Van een zucht kwam het niet, hij was te druk bezig met het steken en hakken, wat toch wel veel gemakkelijker ging als je op iemand oefende, of dat in elk geval dacht.

‘Ooo hij heeft toch een stem!’ Nikki begon steeds nieuwsgieriger te worden. ‘Zeg u hoeft niet zo onaardig te doen hoor, ik zie best dat je bezig bent maar je kan toch best twee dingen tegelijk?’ ze wou net nog een snoepje pakken toen ze achter zich een stem hoorden.
‘Nikki?’ ze draaide zich verbaast om bij het horen van haar naam achter haar stond een man van rond de 30 die misschien iets te veel getraind had.
Nikki slikte even en probeerde snel een iets te verzinnen wat haar uit de problemen zou kunnen houden ‘Sorry maar ik ben Nikki niet,’ ze vond het zelf nog best overtuigend klinken ondanks dat er een rilling van angst over haar rug liep.
Ze had hem gelijk herkend, hij hoorde bij die jongen waar ze de vorige keer een meningsverschil mee had. De man bekeek haar eens goed maar had geen bewijs dat ze loog dus slenterde hij terug naar zijn vrienden maar hielt haar in de gaten. Nikki haalde een paar keer diep adem tot haar hard niet meer zo hard bonkte en pakte het snoepje dat ze eerde wou pakken.
‘Weet u zeker dat u er geen wilt?’ ze trok even vragend haar wenkbrauw op ‘Ze zijn echt heel lekker,’ voegde ze er aan toe.

"Hou je mond nou," zei Thomas kwaad en hij liep naar de andere kant van het trainingsveld, naar de laatste stropop, weg van het meisje dat toch niets anders deed dan alleen maar te veel praten. Mick liep achter hem aan. Zijn staart bleef liggen op dezelfde plek, want hij was toch te lang, en daar gaf hij 'per ongeluk' een klap mee tegen het meisje. Thomas grinnikte, misschien hield ze nu eindelijk eens op.

‘Hé!’ Nikki wankelde en viel op de grond toen ze een klap kreeg. ‘Was dat nou echt nodig?’ geërgerd veegde ze het stof van haar omslagdoek.
Nou goed als hij niks met haar te maken wou hebben zou ze hem wel met rust laten, voor nu dan. Met tegenzin haalde ze een paar oefenmessen op en liep naar de laatste legen stropop, helaas degene naast de arrogante, egotistisch, vervelende jongen.
Ze moest zich inhouden om die Kwal, zoals ze die jongen in gedachte noemde, niet te vertelen wat ze precies van hem vond.
De twee lange messen voelde vreemd aan in haar handen maar na een paar minuten raakte ze er aan gewend en concentreerde ze zich om het steken en blokken.

Zodra Thomas het meisje naast zich zag staan, hield hij op en liep naar de andere kant van het trainingsveld, daar waar de schietschijven stonden. Hij trok zijn pijlen eruit en borg ze op in de koker aan Micks zadel. Daarna ging hij op de rug van zijn draak zitten en die steeg snel op. Weg van hier, dachten ze allebei. Weg van dat meisje. Het duurde wel nog een paar minuten voordat Micks staart van de grond was en die maakte ook nog een enorme zwieper, zodat het meisje een paar meter verder geslingerd werd.

Nikki was na een tijdje zo geconcentreerd bezig dat ze de Kwal vergat. Ze schrok dan ook toen ze weggeslingerd werd, Nikki sloeg hard tegen een stenen muur aan. Haar hoofd sloeg tegen de stenen en even zag ze sterretjes.
Haar ene mes had ze laten vallen maar de andere had ze nog in haar hand gehad toen ze de muur ontmoeten, nu zag ze dat het mes haar schouder had geraakt bloed druppelde uit de wond toen ze het mes er uit trok. Ash was al onderweg naar Nikki geweest maar toen hij voelde wat er aan de hand was vloog hij nog sneller, toen hij eindelijk geland was sprong Nikki op zijn rug, ze was van plan de Kwal eens goed de waarheid te vertellen. Ash moest moeite doen om bij de Kwal in de buurt te komen maar uiteindelijk lukte het hem.
‘Oké ik kan begrijpen waarom u me de eerste keer een klap gaf maar de tweede? U zei dat ik U met rust moest laten dus deed ik dat, misschien niet gelijk maar ik deed het. U bent arrogant, egoïstisch en U mag me dan misschien niet maar weet dat dat geheel wederzijds is,’ Nikki schreeuwde van woeden, ze had zich zo moeten inhouden om hem dit niet te vertellen toen ze naast hem stond te trainen maar nu maakte het haar niet meer uit.
De wond in haar schouder zou gehecht moeten worden, Ash en Nikki zette cours terug naar het trainingsveld. Ze hoopte de Kwal nooit meer tegen te komen maar als dat wel het geval was zou zijn zou ze geen woord aan hen vuil maken.