Open plek met boomstronken

Deze open plek wordt vaak voor bijeenkomsten gebruikt omdat het wel een natuurlijke vergaderzaal lijkt. Er liggen verschillende omgevallen bomen en boomstronken waarop je kunt zitten. Het lijkt erop alsof er lang geleden bomen zijn gekapt of een heel erge storm heeft plaats gevonden. Het is vrij afgelegen in het bos.

regels: -
personen: ongeveer 15

Apoyo liep zichzagend rondjes over de open plek, nog lang niet iedereen was er, maar hij maakte zich zorgen, hij had al kort met een van de leiders gesproken en was er achter gekomen dat het gevaarlijk was wat er gebeurde, en dat er waarschijnlijk maar heel weinig aan gedaan kon worden. Het maakte hem boos, maar hij wist ook dat hij er neit veel aan zou kunnen doen. Hij wist nu al helemaal niet meer wie hij moest vertrouwen. Uiteindelijk ging hij maar zitten op de voor hem aangewezen plek op de grond. ZE gingen in een grote kring zitten en de buitenste staan, en een van de leiders zou in het midden staan en vertellen waar het op aankwam.

Shadow kwam rustig de open plek opgelopen, te laat en dat wist ze. Maar daar maakte ze zich geen zorgen om. Ze hadden haar hier nodig en zouden dus wel wachten. Een paar mensen groette haar en ze glimlachte terug. Al ging het erg langzaam begon ze al meer haar plek te vinden tussen de rebellen. Ze had al wat status en vertrouwen gewonnen in ieder geval. Op een nog lege plek in de kring ging ze in kleermakerszit zitten. Apoyo had ze nog niet opgemerkt. Haar boog hing zoals altijd gespannen op haar rug en in haar riem zat een nieuwe dolk. De andere had ze niet teruggekregen bij de rovers, iets dat vervelend maar niet erg was. Een dolk was te vervangen, een boog voor haar niet.

Apoyo keek raar op toen Shadow in de kring ging zitten, wat deed zij hier? Ze had het teken van de koning op haar hand, maar hij zei niets. Hij was door de war. Waarom zou iemand die overduidelijk voor de koning werkte bij een bijeenkomst zijn voor rebellen, DE bijeenkomst voor rebellen.

Shadow's oog viel nu pas op Apoyo en ze schrok wel een beetje. Ze had niet verwacht hem ooit nog te zien. Het maakte dat ze zich wat ongemakkelijk voelde, ze was hem nog heel wat schuldig. Hij had haar gered van de rovers. Ongemakkelijk ging ze verzitten en af en toe schoot haar blik naar hem toe. Ze wist niet dat hij het kroontje op haar hand had gezien, dat zou haar niet veel uitmaken als ze de kans had het uit te leggen. Er waren er hier nu verschillende die wisten dat ze dat op haar hand had staan.

De man sprak en vertelde hen wat de problemen en plannen nu waren. Apoyo hield Shadow zo nu en dan op het oog, maar kon niet zo goed vaststellen waarom ze hier was, en dat irriteerde hem mateloos hij beet op zijn lip en keek naar haar vanuit zijn positie. Ze zag er niet uit alsof ze iets overgehouden had aan die dag bij de rovers, uiteindelijk wist hij haar blik te vangen en hij keek haar vragend aan.

Shadow wendde haar blik meteen weer af, ze had de vraag in zijn ogen wel gezien. Maar ze vond niet dat ze die hoefde te beantwoorden. Ze hadden haar gevraagd te komen omdat zij het meeste wist van wat er bij de koning aan de gang was. Ze had reden genoeg hier te zijn en ze kon hetzelfde aan hem vragen. Geen draak meer, ja vast. Met een half oor luisterde ze naar de man die stond te praten, het meeste wist ze al en de rest vond ze niet heel interessant. Ze wist zelfs meer dan dat hij vertelde, ze wist precies wat het probleem was.

Aan het einde van de bijeenkomst stond Apoyo vastberaden op en liep naar haar toe. "Shadow, wat doe jij hier in godsnaam?" siste hij. Ze hoorde hier niet, was van de andere kant. "ik heb het teken op je hand gezien weet je nog?!" vroeg hij boos. "je weet hopelijk wel dat dit heel gevaarlijk is" zijn ogen priemden in die van haar, maar hij kon haar redenen niet doorgronden. Hij wist totaal niet wie ze was, wat ze gelogen had en wat echt. Hij wist alleen dat ze niet zonder haar pijl en boog kon, waar ze verbazingwekkend goed mee op kon schieten, werkte voor de koning en een fenix had.

Shadow begreep eerst helemaal niet waar hij het over had. Hoezo was het raar dat ze hier was. Ze wisten van elkaar dat ze een draak hadden wat betekende dat er een grote kans was dat ze rebel waren. Pas bij zijn vraag drong het tot haar door. Ze had dat kroontje op haar hand gezien. Ze kon het uitleggen, maar toch vervloekte ze de koning in haar hoofd. Of wie het dan ook bedacht had. "Ze hebben mij gevraagd hier te komen," zei ze zo rustig mogelijk. "En ik denk dat jij geen idee hebt van wat ik hier doe. Jij bent niet degene die bijna elke dag zijn leven in gevaar brengt door bij de koning te gaan spioneren," zei ze met nu toch wel boosheid in haar stem. Dit was waar, alleen dat wat afgezwakt. Haar echte leven was gevaarlijker dan wat ze hier zei.

aaah ik weet ff niet meer hoe het verhaal eigenlijk verder loopt
~~
Apoyo keek haar met priemende ogen aan. "ze hebben wat?" siste hij. En toen viel het kwartje. "Je bent een spion." dat was geen vraag maar een conclusie. Het was hoe het was, maar hij snapte het kroontje nog steeds niet helemaal. Hij wist niet dat ze het zo hard nodig hadden dat ze nu zelfs spionnen inhuurden. Hij vroeg zich af waarom Shadow het deed, ze leek niet iemand die het zou doen uit vrije wil, of omdat ze iets goeds wilde doen voor de mensheid, of ook maar iets anders dan haarzelf. Dus er moest voor haar een positieve kant aan dit verhaaltje zitten, maar daar zou hij nog wel achter komen, daar hoefde hij niet naar te vragen. Hij had ook zo zijn bronnen en daarvoor hoefde hij geen spion te zijn.

ik kom wel op msn
-------------
Shadow maakte spottend een buiging. "Tot u dienst," zei ze sarcastisch. "Elke rebel moet gebruik maken van zijn of haar talenten of niet dan?" Zei ze nu serieuzer met een opgetrokken wenkbrauw. "En dit," zei ze terwijl ze haar handschoen uittrok en het kroontje op haar hand zichtbaar werd. "Is omdat die koning ongelofelijk wantrouwig is en om dichtbij hem te komen en een idee te krijgen van wat er in het paleis speelt is dit noodzakelijk." Zei ze op zakelijke toon. Want voor haar waren het ook zaken, werk. Werk waar ze erg goed in was en wat ze ook zeker erg leuk vond, maar nog steeds werk.

Hij knikte verbaasd. "sorry dan" mompelde hij toen en hij draaide zich alweer om om iemand antwoord te geven die achter hem stond en hem op zijn schouder getikt had. Shadow bleef in zijn gedachten rondspoken. Ze was niet wie hij gedacht had dat ze leek, maar wie was ze dan wel. Die vraag in zijn hoofd verbaasde hem. Sinds wanneer kon het hem iets schelen? Wat maakte het nou uit wie die ander was? Hij wist toch wie hij was en wie zijn familie was, voor wie hij moest zorgen en wie hij moest beschermen, en dat was dit meisje niet.

Shadow sloeg zelfvoldaan haar armen over elkaar heen. Al had hij haar de vorige keer dan geholpen ging ze nu niet aardig tegen hem doen. Het was slechts een manier om het gevoel dat ze hem iets schuldig was te onderdrukken, maar het werkte wel. Toen hij zich omdraaide liet zij ook een andere kant op om wat met iemand te overleggen. Ze hadden haar gevraagd om te spioneren bij het paleis, kijken of ze erachter kon komen waar de informatie vandaan kwam. Dat wist ze allang, zij was namelijk zelf het informatielek. Maar dat was ze net zo goed hier als voor de koning dus uiteindelijk stond iedereen weer quitte.