Een restaurant aan de rand van het bos

Een klein schattig huis dat in eerste instantie niet het idee geeft dat het een restaurant zou kunnen zijn. Het doet denken aan een sprookjeshuis zo half verscholen in het bos. Alleen mensen die weten dat dit er staat komen er geregeld, het is hierdoor erg rustig in het restaurant.
Als je binnenkomt overspoelt een warm licht je, een gastheer of -vrouw wacht je op bij de deur en begeleid je naar een van de tafeltjes. Er zijn ook plekken buiten, achter het restaurant tussen de bomen. Dit zijn de plekken die rustiger zijn, vaak zitten er stelletjes. Als je een stukje verder het bos in loopt kom je een prachtig meer tegen die nog bij deze eetgelegenheid hoort. Er liggen dekens langs het water en er staan enkele fakkels die branden en het geheel een prachtige illusie geven. Ofwel, de perfecte gelegenheid voor een date.

Regels:
Personen: Max 5, het is onbekend dus erg rustig
Niet vechten
betalen voordat je weggaat!

Jason had zijn hand tegen de rug van Rose liggen. Zoals gewoonlijk op een date was de heer in hem naar boven gekomen. Hij leidde haar naar de deur van het sprookjesachtige restaurant. Hij was hier vroeger vaak gekomen met zijn oma, omdat het er rustig was, omdat het veilig was voor hen om te gaan. Hij had express deze plek uitgekozen, het was er rustig en de kans dat Rose werd herkend was klein, verder had het een romantische uitstraling. Hij wilde zijn beste beentje voorzetten voor haar. Om de beste indruk achter te laten die hij kon.

Rose had een van haar nettere kledingstukken aan. Maar nog altijd wel mooi. Hij was niet heel lang, ongeveer tot net boven haar knieën. Haar haren had ze redelijk goed opgestoken en hier en daar zaten toch wel losse plukjes. Ze keek naar Jason terwijl ze vervolgens rondkeek. "Het is prachtig hier." zei ze glimlachend. Ze keek met donkere ogen naar hem, ze had haar best gedaan om er een beetje leuk uit te zien voor hem. Rose keek nog altijd rond, het zag er echt prachtig uit. Dat was niet gelogen, het was wel aslof ze in een sprookje kwam.

Jason glimlachte. 'Ze serveren nog lekker eten ook,' zei hij met een scheve, lieve glimlach. Hij hield voor haar de deur open en wachtte tot ze naar binnen was gelopen. Daarna liep hij achter haar aan. Buiten was het koel, te koud om het diner buiten op te eten. Hoewel dat het leukste was om te doen, Rose zag er prachtig uit vond hij en nogmaals liet hij zijn ogen over haar heen dwalen. 'Tafel voor twee, Moonlight,' zei hij tegen de vrouw die hen opwachten, hij had gereserveerd op zijn naam. Hij glimlachte weer naar Rose toen ze naar hun tafel werden geleid, ze zaten bij een raam. Als je goed keek kon je tussen de bomen door het meer zien. Hij was van plan om haar daar straks nog mee naar toe te nemen. het was een betoverend gezicht om dat te zien vond hij zelf altijd.

Rosetta glimlachte. Ze liep naar binnen toe toen de deur voor haar open gehouden werd en keek naar Jason, hij zag er zelf ook heerlijk uit. Ze liep met hem mee en keek door har raam heen. Als haar ogen haar niet bedrogen zag ze een meer en dat vond ze eigenlijk wel heel erg gaaf. Ze keek naar Jason, Moonlight, dat was dus zijn achternaam. Ze moest erom glimlachen en kuste hem even op zijn wang. "Ik vind het echt leuk dat je me hier heen hebt mee genomen." zei Rose glimlachend. Ze was, als ze eerlijk was, nog nooit eerder op een dat gegaan. Rose ging zitten en keek naar hem. "Als ik heel eerlijk ben.. Is het de eerste keer dat ik ooit op een date ga met iemand.." zei Rose zachtjes.

Jason glimlachte zachtjes naar haar. Hij legde zijn hand over die van haar heen en hield deze zo vast. 'Eens moet de eerste keer zijn,' zei hij rustig. Vroeger had hij wel eens meisjes meegenomen op een date, niet echt heel vaak maar soms wel. Heel eventjes keek hij naar buiten, naar het meer. Daarna keek hij haar weer liefdevol aan, het was een rustige avond. In het restaurant zat niemand, behalve hun twee. Ergens vroeg hij zich af hoe dit restaurant zich deze plek kon veroorloven, het was een pracht plek alleen te ver afgelegen, weinig gasten en dus ook weinig omzet. Ach, hij hoopte maar dat het lang zou bestaan, hij hield van dit restaurant. 'Ik vind het fijn dat ik je dit kan laten zien,' zei hij met een glimlach tegen haar. Een vrouw kwam hen het menu aanbieden. 'Zouden jullie al wat te drinken willen?' vroeg ze rustig, ze wendde zich duidelijk tot Jason maar die had allen maar oog voor Rose. 'Wat wil jij drinken, Milady?' vroeg hij haar met een scheve glimlach.

Rose grinnikte, ze knikte. "Klopt." zei ze glimlachend. Ze bleef bij hem zitten en keek hem glimlachend aan. Ze had alleen maar oog voor Jason zoals hij alleen maar oog had voor haar. Ze beet even op haar onderlip bij dat woordje. Dat was het woordje dat Niles ook altijd voor haar gebruikte, iets waar ze wel even bij moest slikken maar Rose herstelde zich snel. "Een rood wijntje alsjeblieft." zei ze glimlachend. Rose keek naar Jason en glimlachte. Ze was echt heel blij dat ze hem kende, en ze was ook maar wat blij dat hij haar de kans had gegeven. En geloofd had dat ze echt de prinses en niet zomaar iemand die hem de bak in wilde jagen. Ze gaf echt om hem en dat wilde ze hem ook laten zien. Kort keek Rose even naast zich, door het raam, naar het meer. "Als jij energie genoeg hebt, gaan we dan nog zwemmen straks?" vroeg Rose hem glimlachend.

Jason glimlachte breed. 'Ik denk dat het eerder de vraag is of jij nog energie genoeg zult hebben,' zei hij met een scheve grijns tegen haar. Hij bestelde twee glazen rode wijn en de vrouw begon deze meteen voor hen te halen. Hij glimlachte naar haar, zweeg maar bleef haar aankijken. Hij was er verwonderd over dat ze met hem uit gewild had, dat ze hem hoog genoeg had geschat om met haar uit te gaan. Ze was immers een prinses, en hij maar een boerenjongen, al waren zijn ouders wel rijke boeren geweest. in elk geval kon hij een ding duidelijk zeggen, hij gaf om haar.

Rose moest even grijnzen en keek naar Jason. Ze bleef naar hem kijken, in zijn ogen. Het was heerlijk voor haar om ergens te zijn zonder herkend te worden. Ze vond het ook heerlijk om er met hem te zijn. Rosetta moest even glimlachen en dacht aan de pruik die in haar tas zat die ze altijd bij zich had. "Straks als we helemaal alleen zijn ga ik je het laatste bewijs laten zien dat ik echt de prinses ben.." Fluisterde Rose zachtjes, ze wilde niet gehoord worden. Ze keek naar Jason met een kleine grijns, ze zou haar pruik op doen en dan was ze gewoon prinses Rosetta.

Jason keek haar recht aan. 'Dat is goed,' fluisterde hij zachtjes voordat hij zijn lippen kort op die van haar drukte. De serveerster kwam twee glazen wijn brengen en vroeg hen of ze al besloten hadden wat ze wilde gaan eten. Jason keek naar Rose. 'Heb je al enige idee?' vroeg hij haar, hij zou hetgeen nemen dat hij hier altijd nam. De biefstuk. Het was nu eenmaal een gewoonte om dat te nemen, het was lekker en goed gekruid.

Rose keek even in het menu en beet op haar onderlip. "De kleine visschotel alsjeblieft." zei Rose glimlachend. Ze was dol op vis, altijd al geweest. Hoewel het wel lekker bereid moest zijn. Ze keek even naar Jason en had hem liefjes terug gekust. Ze vond het heerlijk om bij hem te zijn, ze gaf om hem, maar dat niet alleen, het zorgde dat ze even niet dacht aan haar leven. Aan het feit dat als ze niets deed ze zou moeten trouwen. Iets dat Rose echt niet zou willen. Dat ze gewoon niet hoefde te denken aan dingen.

Jason was blij om hier te zitten. Hij bestelde ook een schotel voor hem en de serveerster liep naar achter om het te regelen. Verliefd keek hij haar in de ogen, hoewel hij het dan misschien niet direct toe wilde gegeven was hij onherroepelijk verliefd op haar. Zonder omwegen. Met zijn ene hand hield hij zijn glas wijn vast, in zijn andere hand lag die van Rose. Hij hief zijn glas. 'Op de eerste date,' zei hij met een lieve glimlach.
______
sorry voor het inspiloze stuk.. ik ga nu slapen hopelijk morgen meer inspiratie...

Rose was blij dat ze er zat. Haar hand liet ze dan ook gewoon in deczijne liggem waarna ze met haar vrije hand aar glas dat ze eveneens hieff. "Op een eerste date!" haar stem klonk duidelijk vrolijk. Hoewel Rosetta veel aandacht gewend was zou Rose nooot genoeg kunnen krijgen van de aandacht die Jason aan haar gaf. Kort beet Rose weer eens op haar ondrlip voor ze haar glas tegen het zijne aantikte. "Op ons." voegde ze er vervolgems .og aan toe waarna ze een slokje nam.

Jason glimlachte en keek haar schuin aan. Hij vroeg zich af waarom ze op haar lip beet. Dat deed ze vaak was hem opgevallen. Nadat ze een tijdje hadden gezeten en gepraat kwam de serveerster weer terug met twee schotels eten. 'Eetsmakelijk,' zei ze nadat ze had opgediend. Jason glimlachte naar haar. liet haar hand los en pakte izjn bestek op. 'Eetsmakelijk,' zei hij toen rustig tegen Rose.

Rose had nog altijd haar tanden op haar onderlip, totdat ze twee schotels kwamen. Ze maakte, spijtig genoeg, haar hand lso van de zijn en glimlachte haar tanden even bloot. "Smakelijk eten." zei ze glimlachend. Ze keek naar Jason met haar donkere ogen en Rose voelde zich geweldig. Kort beet ze even op haar onderlip. Waarna ze haar bestek pakte en netjes de vis begon te snijden. Alleen haar tafelmanieren zouden misschien op een nettere opvoeding duiden.

Jason stak glimlachend een stukje vlees in zijn mond en vervolgens een hapje groente. Hij at niet mega netjes, maar het was ook weer niet schrokkerig. Nadat hij zijn mond leeggegeten had opende hij zijn mond. 'Waarom bijt je op je lip?' vroeg hij haar toen rustig, vervolgens nam hij weer een hap. Hij vroeg zich af of het door hem kwam dat ze dat zo vaak deed. Maakte hij haar verlegen? Of gaf hij haar een onprettig gevoel? Ja, Jason was de jongen die altijd aan zichzelf twijfelde. Een slechte eigenschap, ontstaan na het verraad van zijn zus.

Rustig at Rose van haar vis tot haar een vraag werd gesteld die haar weer even op haar lip liet bijten. "Nou, vaak onbewust. Vroeger was het een teken van onzekerheid bij me, nu is het een irritante tik geworden volgens velen." zei ze tegen hem. Rose glimlachte en nam even een slokje van haar wijn terwijl ze naar Jason keek, ze was rustig in zijn gezelschap, een goed teken voor hem. Dan had ze straks alle energie voor alle andere dingen dan eten. "Bijten op mijn lip is net zoiets voor mij als voor een bakker brood bakken is.." Vergeleek ze het.

Jason glimlachte. 'Het is niet irritant, het is juist lief,' zei hij met een scheve lach. Ze kreeg er een ietwat onzekere voorkomen door. Liet zien dat ze niet altijd een harde meid was. Iets wat hij wel prettig vond. Heel eventjes liet hij zijn hand weer over die van haar glijden en daarna at hij weer rustig door. Hij voelde zich thuis als hij bij haar was.

Rose moest erdoor blozen. "Dankje.." Mompelde ze zachtjes en verlegen terwijl ze naar haar eten keek en een hapje nam. Dat hij haar deed blozen was wel een hele uitzondering want ze had pas een paar maal in haar leven gebloosd en dat was vanwege NIles, maar verder ook niet. Kort beet ze weer even op haar onderlip en beet toen maar weer op haar onderlip, alles ging totaal onbewust.

Jason glimlachte, de tijd vloog voorbij. Uiteindelijk werden de borden opgeruimt. 'Heb je nog energie over voor dat zwempartijtje?' vroeg hij haar toen met een brede glimlach. Het was rustig dus hij verwachte niet dat er iemand zou zijn bij het meertje. Hij had de rekening al betaald ne ze konden zo gaan als Rose daar nog zin in had.

Rose glimlachte en knikte. "Ik heb alle energie over." zei Rose glimlachend. Ze keek naar Jason en had een grote glimlach op haar lippen. "Heb jij dat ook nog dan?" vroeg ze hem grijnzend. Hoewel ze besefte dat ze geen bikini bij zich had. Ze keek naar Jason en beet op haar onderlip. "Alleen heb ik geen zwemkleding." zei Rose met een ondeugend glimlachje tegen hem. Ze voelde zich goed zo bij hem.

Jason stond op en bood zijn arm aan haar aan. 'Ik zit nog vol energie,' zei hij toen tegen haar. Hij wachtte rustig totdat ze was opgestaan en daarna begon hij in de richting van de achterdeur te lopen die naar een pad leidde die je vervolgens naar het betoverende meer zou brengen. Hij wist niet of het toegestaan was om er te gaan zwemmen, hij wist wel dat het geen slim plan was. Buiten was het koud, of in elk geval fris. En het water zou niet erg warm zijn.

Rose moest even grinniken. Ze stond op en volgde hem snel richting de achterdeur. Waarna ze met haar hand de zijne vastpakte. Ze moest opnieuw grinniken en kuste een kusje op zijn wang waarna ze de deur eens voor hem opende. "Ik weet dan wel dat de man dat hoort te doen. Maar ik ben nog steeds hetzelfde." zei ze grinnikend tegen hem. Rose hield zijn hand vast en sloot de deur weer achter hun, genietend van de stilte die nog steeds was.

Jason grinnikte kort toen ze de deur opende, hij hielp haar wel een beetje kon het nu eenmaal niet laten. Hij vond het ergens niet goed dat zijde deur open had gedaan, dat hoorde niet vond hij. Maar hij kon er ook wel om lachen. Hij trok haar tegen zich aan en sloeg zijn arm om haar heen toen ze begonnen te lopen. Het was best fris buiten, de lucht was helder dus ze konden straks sterren zien. Gelukkig maar, dat zou het meer een extra betoverend aanzicht geven.

Rose moest even zuchten en keek hem aan. Waarom moest hij haar nou weer helpen? Ze was het zo gewend.. Altijd al. In het paleis waar ieder deed wat ze vroeg, waar er voor haar gebogen werd en waar haar hand werd gekust. Zelf kon en mocht ze geen dingen doen volgens het protocol. Rose werd er gek van en Jason leek daar ook een handje van te hebben. Hoewel ze zou proberen om het uit zijn hoofd te krijgen. Simpelweg omdat ze ook gewoon iets kon doen. Ze keek naar de lucht en bleef dicht bij hem lopen. Ze voelde hoe de wind met haar haren speelde en haar een korte rilling bezorgde waardoor ze nog iets meer tegen Jason aan kroop. Omdat ze even te lui was om zichzelf op te warmen.