Het Café aan de rand van de stad.

Dit mag dan wel een café heten, maar het is eerder een kroeg voor sterke jongens. Er komen hier handelaren, zeelieden en ander soort uitschot. De barman staat dag en nacht achter de bar glazen te poetsen of dingen in te schenken, maar hij is geen gezellige gesprekspartner. Er staan kriskras wat tafeltjes door de kroeg verspreid, en daar achter staan krukken en soms lege bier- of wijnvaten door gebrek aan zitplaats. Aan de bar staan ook nog krukken waar je kunt zitten.
Hier kun je een spelletje kaart spelen of een glaasje sterke drank drinken, maar het is zeker geen tent voor de zwakkeren onder ons.

Een kap was ver over het hoofd getrokken van de persoon. Kort ging de deur open, een vlaag koude wind kroop naar binnen en juist daarna ging de deur weer dicht en was de persoon binnen. Er werd niet gelet op de andere personen terwijl deze naar de bar liep en op een kruk ging zitten. "Een wodka." Klonk de stem kortaf. En uiteindelijk vloog ook de kap eraf. Een gezichtje kwam tevoorschijn. Een lief gezichtje, zwarte haren die als fluwelen zijden lang de bleke huid hingen. Donkere ogen die naar de barman keken en rode lippen, kersenrood. Het jonge meisje was een prachtig kind. Ook haar jurk en mantel pasten er precies bij.

Grace sloeg op de tafel en greep een man met gespierde armen met tatoeages bij zijn kraag. 'Geef me het geld, nu' zei ze met haar fluwelen stem. De man schudden zijn hoofd, maar zijn vrienden waren al angstig weggekropen. Bijna iedereen hier kende haar, en ze had een goede reputatie, maar deze man was hier voor het eerst du bleef haar uitdagend aankijken. Vliegensvlug liet ze een mes uit haar mouw glijden en stak de man in zijn hand. Toen liep ze weg naar de bar waar ze haar kap nog iets verder over haar hoofd trok. 'Het gewoonlijke' zei ze met een glimlachje en ze keek de barman niet aan.

Rosetta lette niet echt op de anderen mensen. Haar donkere haren vielen langs haar gezicht. Ze was blij dat ze nu niet zo opviel. Aangezien ze haar rode pruik niet op was. Dat was duidelijk een teken dat ze een prinses. Hmm.. Misschien herkende een enkeling haar die haar had gezien zonder pruik op. Rose kreeg haar drankje en gooide een deel haast in een keer achterover. Ze beet op haar onderlip en speelde met een plukje van haar lange haren terwijl ze nadacht. Ze vroeg zich af waarom ze eigenlijk naar dit cafe was gegaan.. Ze had helemaal niets met mensen.

Grace keek opzij naar het meisje dat naast haar zat. Haar mond stond strak en snel glimlachte ze waarna ze weer terugkeek. Ze was blij dat ze op d foto van de opsporing posters anders keek, anders was ze er al snel bij geweest. Haar glas sterke drank werd voor geschoven en snel nam ze een slok waarna ze omdraaide en keek naar de man wie ze daarnet in zijn hand gestoken had. Hij keek naar zijn hand, en tot haar plezier stonden er tranen in zijn ogen, die hand zou hij nooit meer normaal kunnen gebruiken. 'Ik wil nog wel mijn geld' schreeuwde ze boven het lawaai uit. Het klonk altijd zo vreemd, want haar stem klonk zo lief, en als ze bedreigingen riep geloofden veel mensen haar niet.

Er zat een meisje naast haar en deze glimlachte kort. Natuurlijk glimlachte Rosetta dan even terug. Ze keek vervolgens weer voor zich uit en bestelde nog een glaasje wodka. Rose trommelde met haar vingers op de bartafel en keek simpelweg voor zich uit. Rose ging kort met en hand door haar donkere haren, ze haalde ze weer uit haar gezicht en rekte zichzelf even uit. Uiteindelijk knoopte ze haar mantel los waardoor haar jurk zichtbaar werd, deze had ze nog niet omgewisseld voor haar gevechtskleding, vandaar dat ook nog haast al haar wapens bij Reyes waren. Ze zag er zo onschuldig uit nu. Rose zag er zo kwetsbaar uit, een meisje dat er totaal niet bij paste hier en die vraag zou haar vast nog wel gesteld worden.

Grace keek met opgetrokken wenkbrauwen naar het meisje naast haar. 'Wat doe je hier eigenlijk, je ziet er uit als een trutje' zei ze grof, maar door haar stem en met haar uiterlijk zou iemand het zo aan haar kunnen vragen. Gelukkig had ze haar plaats hier in de gemeenschap al opgeëist, en moest je het nu niet durven haar een trutje te noemen want dan had je echt een probleem.

Rose moest even grinniken, soms was het heerlijk om niet herkend te worden. "Natuurlijk. Ik ben ook een trutje. Maarja, om eerlijk te zijn.. Ik ben niet de enige die eruit ziet als een trutje. Je mag dan misschien wel messen in de handen van mensen steken, je ziet er wel uit als een trutje." zei Rose met een valse grijns. Mensen die haar een trutje noemden hadden echt problemen. Ze haatte het om zo genoemd te worden en het was dat ze geen zin had om haar wapen onder haar jurk vandaan uit te trekken was ze altijd klaar voor een gevecht.

Grace gromde even en nam nog een slok van de sterke drank. 'Ik ben geen tutje, ik heb momenteel alleen even geen andere kleren' zei ze, en ze wist dat ze zich versproken had dus hield wijselijk haar mond dicht. Ze hoopte dat het meisje haar niet herkende, want ze zag er niet zo dom uit als al die andere mensen met wie ze omging. Eigenlijk had ze wel gelijk, Grace zag er nog steeds uit als een tutje, met haar mooie, breekbare gezichtje en lange bruine krullende haren had ze meer weg van een engeltje dan van een stoere vrouw, wie ze eigenlijk was.

"Hmm.. Mijn andere kleren zijn op het moment bij de rest van mijn spullen. Even ondergebracht op een veilige plek."Antwoordde Rose daarop. "Afijn.. Ga je me nog meer beledigen of zal ik me even voorstellen?" Vroeg Rose het meisje bij haar. Kort glimlachte ze eventjes en keek ze naar haar weer gevulde glas. Ze was blij met de wodka en dronk het weer leeg. Rosetta ging even door haar ravenzwarte haren heen en haar zoete gezichtje keek naar het meisje.

'Interessant' mompelde Grace toen het meisje aan het praten was en ze pakte haar glas waarna ze een slok na. 'Van mij mag je je voorstellen hoor'. Wanneer begrepen mensen nou is dat niets haar interesseerde, waarom lieten ze haar niet met rust.

Rose keek even naast haar. "Rosetta is de naam en ik zal verder wel mijn mond houden.' zei ze kortaf. Rose keek even naar het meisje en nam een slokje van haar wodka. Dan bleef ze wel gewoon alleen zitten, vond ze ook niet erg. Als prinses was ze wel vaker alleen en dus kon ze zichzelf wel redden.

Grace schrok zich kapot. De naam, het gezicht, alles klopte en opeens herkende ze het meisje. Dit was niet slim, haar vader was op zoek naar Grace omdat ze een grote rol speelde in het gevecht tegen hem. Toch liet haar opvliegende en onoplettende karakter haar in de steek en kon ze haar mond niet houden. 'Hare majesteit, waar heb ik het genoegen aan te danken?' vroeg ze aan het één jaar jongere meisje.

Rosetta slikte toen ze Grace hoorde en legde snel haar hand voor diens mond voor iedereen om zou kijken. "Ssh.. Ik wil niet herkend worden. Ik ben hier niet om herkend te worden. Ik wil gewoon wat drinken voor ik vertrek." zei Rose zachtjes. "Noem me maar gewoon Rose." zei ze waarna ze Grace weer los liet en wat van de wodka dronk. Hopelijk zou het meisje luisteren. Kort slikte ze even en keek vluchtig rond in de hoop dat niemand het gehoord had.

Grace grinnikte bij de angst die ze opriep. 'Oké, majesteit' glimlachte ze en ze bestelde nog een sterk drankje waarna ze haar kap nog iets verder over haar gezicht trok. Ze wilde echt niet herkende worden door de prinses. 'Maar wat heeft iemand zoals jij' ze gebaarde naar Rose 'te zoeken in zo'n bar?' vroeg ze, en toen gebaarde ze naar de sterke mannen die net met elkaar op de vuist waren gegaan en de barman die nog steeds dom wezenloos voor zich uit stond te staren.

"Als jij me geen majesteit meer noemt zal ik je niet verraden Grace." zei Rose zachtjes. Ze wist zeker dat dit Grace was, dat was gewoon duidelijk. Rose had de vele posters gezien. "En, ik heb hier rust te zoeken. Nouja, minder angst om herkend te worden aangezien ik nogal bekend ben weet je wel.." zei Rose zachtjes. Ze keek naar Grace en glimlachte. Rose nam nog een slokje van haar wodka en glimlachte zwakjes.

Grace kreeg bijna een hartverzakking. 'Oké, Rose' zei ze met een zuur gezicht, en ze zei Rose vooral met nadruk. 'En commandeer met niet alsof ik een kind ben, ik ben een jaar ouder dan jou' zei ze met krachtigere stem en ze deed de kap naar achteren, omdat het zo warm werd daaronder. Haar bruine haren en gezicht werden nu zichtbaar en een paar mannen keken goedkeurend haar kant op, maar ze gaf ze geen aandacht en nam nog maar een slok van haar drinken.

Rose rolde met haar ogen. "Nou en. Ik commandeer volwassenen en ik denk niet dat je veel keuze hebt, ik kan je zo verraden.." zei Rose simpelweg. "En jij kan hier wel heel leuk gaan rond roepen dat ik de prinses ben maar dat doet me niets, dat ben ik na zeventien jaar nu wel gewend."Voegde Rose eraan toe. Waarna ze haar wodka leeg dronk en even haar hoofd heen en weer schudde waardoor haar haren even voor haar hingen en vervolgens deed ze die zelf weer goed.

Grace keek Rose aan, wat een irritant kind eigenlijk, maar ja, ze was zelf ook irritant. 'O, en wat denkt je vader ervan dat je hier in deze kroeg zit. Ik bedoel, ik kan het hem niet zelf gaan vertellen maar ik heb zo mijn connecties, dus ik zou maar niet te brutaal zijn... you decide' zei ze met een grijns en ze nam nog een slokje.

Rose grinnikte. "Dat is het mooie Grace.. Ik ben er zelf op uit gestuurd. Dan kan het hem niet schelen wat ik doe." zei ze grijnzend tegen het meisje. Rose ging goed zitten en nam een slokje van haar drinken. Rose zuchtte zachtjes en sloot haar ogen. "Zal ik anders maar gaan? Ik doe je geen plezier.." zei Rose tegen haar.

Grace zuchtte, en er kwam een deel van haar aardige karakter naar boven. 'Sorry, nee je moet blijven, ik ben gewoon niet zo gezellig, ik zal nu lief zijn' zei ze, en ze zette haar lieve lach op die ze altijd moest lachen als er familie kwam thuis, vroeger. Het deed haar gezichtje oplichten en ze zag er echt heel lief uit, 'Dus, waar wil je het over hebben?' vroeg ze.

Rose keek naar Grace. "Je hoeft niet lief te zijn voor mij als je er geen zin in hebt. Ik ben dan wel de prinses maar nu ben ik gewoon Rose en als je niet mag moet je het zeggen, dan is het geen probleem." zei Rose nog even voor ze antwoordde op de vraag van Grace. "Hmm.. Waar ik het over wil hebben..?" Kort beet ze op haar onderlip. "Wat doe jij hier tussen deze idiote minkukels?" zei Rose grijnzend.

Grace liet snel de glimlach verdwijnen, maar haar gezicht stond iets opener dan daarnet. 'Wat ik hier doe? Geld verdienen, drinken en vechten' zei ze met een grijns en ze keek om zich heen. 'ik kom hier vaak, en heb ook al de nodige reputatie opgebouwd. Trouwens, wat zou ik anders moeten doen de hele dag door?' vroeg ze en ze nam een slok van haar drinken.

Rose grijnsde. "Ja, dat is een goede vraag. Geen idee eigenlijk." zei Rose grijnzend. Zij zefl deed overdag ook niet heel erg veel. Ze grijnsde even en keek naar Grace. "Hmm.. Op zich wel leuk wat je hier allemaal kan doen, maarja, dat is niet echt iets voor mij." zei Rose met een grinnikje. Al wist ze niet waarom.

Grace glimlachte. 'Ja, maar wij leven ook zo anders, jij hebt een kasteel en mensen die om je geven en eten kleding. Het enige wat ik heb is mijn draak, mijn paar bezittingen, mijn reputatie en mijn uiterlijk. Gelukkig kom ik daar al aardig ver mee' zei ze met een grinnik en ze dronk het laatste restje uit haar glas leeg, dat gewoon weer bijgevuld werd.