Een klein barretje.

In een klein dorpje in Cattle State staat een klein barretje van een nogal mollige, oké dikke, kleine man. Deze man is eveneens de barman en is vriendelijk en heeft graag rust en orde in zijn bar. De meeste mensen die hier komen komen uit het dorp en zijn mannelijk, de vrouwen die hier komen zijn op doorreis of eigenlijk gewoon echte bikkels. Ondanks dat de barman rust wil loopt het hier nogal weleens uit de hand met als gevolg dat de relschoppers voorlopig niet meer binnen komen of alcohol krijgen.

regels: hoe het rustig
aant: stuk of 8 tot 10 personen.

Grace kwam de bar ingelopen. Ze kwam hier niet vaak, vond het te soft maar er waren hier een paar mensen die haar nog iets te goed hadden. Snel liep ze naar de andere kant en stond voor het tafeltje stil. 'Ik zou nog wat van jullie krijgen' zei ze met dreigende stem tegen de rijke zakenmannen met dure kleren. Ze waren haar een boel geld verschuldigd van de vorige keer dat ze poker gespeeld hadden.

Lavinia zat aan een tafeltje naast wat, zo te zien, rijke zakenmannen rustig een glas bier te drinken toen er plots een klein fel meisje de bar binnen kwam gelopen, of gestampt.. Ze zag er nogal fel uit en toen ze regelrecht op de mannen naast haar afliep kon ze de vlammende blik in haar ogen zien. Verontrust keek ze naar het meisje en naar de veel grotere en sterker uitziende mannen, toen ze hun ook nog zo dreigend aansprak keek ze helemaal verbaasd, dadelijk zou ze nog in elkaar geslagen worden...

De mannen kenden Grace nog niet zo lang en keken haar spottend aan. 'Zozo, rustig aan' zeiden ze glimlachend en ze stootten elkaar aan, omdat ze er toch niet slecht uitzag. De man die dat gezegd had zat het dichtste bij haar en ze keek hem woedend aan. 'Niet zo'n grote mond jij' zei ze fel en ze ging met haar hand over zijn wang, alsof ze hem wilde strelen of zo, maar met haar nagel haalde ze zijn hele wang open, en het bloed viel op de tafel.

Geschokt keek Lavinia naar het tafereel naast haar, ze had het meisje zwaar onderschat.. "He, he... doe rustig" kwam ze tussen beiden en ze stond op van haar stoel en keek naar de mannen en naar het meisje. Ze hoopte dat ze een ruzie of een gevecht zou kunnen voorkomen, en hoopte dat ze de woede van meisje niet over haar had afgeroepen. Ze schonk de mannen en vooral het meisje daarom maar een vriendelijke glimlach maar ergens in haar ogen lag wel wat angst, niet omdat ze nou echt bang was, en misschien was het ook niet echt angst maar schrik omdat ze niet wilde dat dit uit de hand zou lopen en zij straks de schuld zou krijgen... en een blauw oog.

Irina keek om naar het meisje en er kwam een glimlach rond haar mond. 'Wie hebben we hier?' vroeg ze op duivels toontje en ze keek het meisje van onder haar zwarte kap aan, zodat alleen haar grote bruine ogen zichtbaar waren. 'Waarom bemoei jij je met mijn zaken?' vroeg ze terwijl ze haar bebloede nagel aan de kleren van het meisje afveegde.

"DOE NORMAAAL" riep ze uit. Hier had ze dus helemaal geen zin in en het enige wat ze wilde was een rustige dag maar in plaats daarvan moest zij zich weer zo nodig ergens mee gaan bemoeien waar ze zich niet mee moest bemoeien. Ze keek naar het bloed op haar net schone shirt en keek geërgerd naar het meisje. De adrenaline schoot door haar lijf en haar gedachtes werden een roes, ze dacht niet meer goed na en ineens vloog Lavinia's hand in de richting van de wang van het meisje waar hij met een harde klap een rode handafdruk achterliet. Boos keek ze naar het meisje dat haar goede humeur en haar shirt en haar rust had verstoord.

Grace keek het meijse woest en verbaasd aan. 'O lieverd, dat had je niet moeten doen' zei ze met een duivelse grijns, maar ook een ondertoon van woede en vernedering omdat dit vreemde meisje haar geslagen had. Uit haar mouw liet ze een mes glijden en ze hield het voor het gezicht van lavinia om haar eens lekker toe te takelen. Maar precies op dat moment kwam de barman aanlopen en met een boos gezicht probeerde hij Grace weg te duwen. 'Niet vechten hier' riep hij woest.

Toen de adrenaline wegebte besefte ze wat ze gedaan had, geschrokken keek ze naar het meisje. En toen het meisje ook nog eens een mes uit haar mouw liet glijden werden haar ogen nog groter en ronder. "ik.. ik" stamelde ze. Toen ze de bulderende stem van de barman hoorde haalde ze opgelucht adem en keek ze hem dankbaar aan. Ze schoof iets naar achter zodat er meer afstand tussen het meisje en haar kwam. Ze stond nu half achter de barman en keek naar het meisje, wat had zij?

Grace keek de man met grote ogen aan. 'Zij sloeg me, waarom beschermt u haar?' vroeg ze terwijl ze haar mes weer in haar mouw liet zakken en voelde of ze haar kap wel goed op had. Eigenlijk zou ze weg moeten lopen, maar haar trots hield haar tegen en ze keek het meisje met neerbuigende blik aan. Die was echt laf om zich zo achter iemand te verschuilen, nee je moest alles zelf doen in een gevecht, zeker als je dat zelf begon.

Grace keek de man met grote ogen aan. 'Zij sloeg me, waarom beschermt u haar?' vroeg ze terwijl ze haar mes weer in haar mouw liet zakken en voelde of ze haar kap wel goed op had. Eigenlijk zou ze weg moeten lopen, maar haar trots hield haar tegen en ze keek het meisje met neerbuigende blik aan. Die was echt laf om zich zo achter iemand te verschuilen, nee je moest alles zelf doen in een gevecht, zeker als je dat zelf begon.

Ze voelde de blik van het meisje en ze keek koel terug, ze had niet gedacht dat ze dat nog zou durven maar toch wilde ze niet gezien worden als angst haas. Ze stapte weer van de barman weg en keek vuil naar het meisje. "Misschien omdat jij hier diegene bent met het mes..." bromde de barman terwijl hij vragend zijn wenkbrauwen optrek. Lavinia streek haar haren uit haar gezicht, bond ze in een staart die ze over haar rug liet bungelen. Waarschijnlijk, zodra ze buiten zou komen wist ze dat het meisje haar te grazen zou nemen.. Maar ze zou het niet zover laten komen.

Grace keek hem spottend aan. 'Misschien' zei ze raadselachtig en toen stapte ze voorbij hem. Dat geld kreeg ze later nog wel, ze had geen zin om bij dit saaie volk rond te hangen. 'Jullie vind ik echt nog wel een keer' riep ze naar de zakenmannen en ze trok de deur achter zich dicht.

Emely liep naar een tafeltje en wachte tot iemand haar bestelling zou op nemen. Ze keek rond en was eigenlijk wel heel erg moe. Ze was moet van al het reizen en ze had veel te weinig gegeten. Haar haar hing in dr gezicht, en ze dacht niet dat iemand deze avond nog een woord met haar zou willen wisselen. Ze keek op naar de waardin en vroeg op een glas wijn. Ze wilde alleen maar ontspannen.

Ariscoi voelde zich niet op zijn gemak in zulke grote, drukke, openbare ruimten. Maar het was niet aan hem te merken, hij was in gesprek met de man die naast hem zat en duidelijk al wat biertjes te veel op had. Dan was het makkelijk om met mensen te praten, ze zouden toch weer vergeten wat je gezegd had. Hij zelf dronk van zijn beker geitenmelk. Hij kon het niet hebben als zijn evenwichtsorgaan ook nog raar deed. Dan wist hij niet meer waar hij heen liep en had hij moeite met voor zich uit kijken. Dan was zijn zweepje niet meer genoeg om op te steunen en kiepte hij nog makkelijker om dan iemand die gewoon met zijn ogen zag.

Emely keek een beetje rond en nam alle mensen in zich op. Ze keek op naar de waardin en ze zuchte. ´Een wijntje graag.´ Ze wou hier snel weg het was haar veel te druk. Hier zou ze haar rust echt niet vinden. Emely keek rond en zag overal dronken lappen. Ze vond het wel grappig als mensen dronken waren. Maar zij was dat haast nooit.

De man naast hem begon over te geven, of zou dat elk moment gaan doen, en dat was het teken voor Ariscoi om op te staan en ergens anders te gaan zitten. Hij schoof aan een tafeltje waar alleen nog een meisje zat, natuurlijk wist hij dat niet, maar hij ging er zitten omdat het hoopje zand in zijn zak, Siemm's vorm op dit moment, het hem 'toegefluisterd' had, of hoe je die vreemde telephatische handelingen moest noemen. Hij had hem gezegd dat er op 80 graden een stoel was, die vrij was, ongeveer negen stappen van zijn plek. Dus hij schoof op de stoel en nam nog een slok van zijn melk.

Emely keek onder haar kap door naar de jongen die was aangeschoven. Ze nam haar wijntje aan en nam een slok. Ze zei niks, hij zat waarschijnlijk ook niet te wachten op een gesprek met een vreemde. Ze maakte haar cape los en deed haar kap af. Ze zag dat een paar mannen verbaasd keken. Ja ze was een dame en geen makkelijke. Ze nam een slok van dr wijn en slaakte een diepe zucht. Ze keek nogmaals naar de jongen.

Ariscoi hoorde een zucht voor zich en 'keek' naar het meisje dat overduidelijk tegenover hem zat. Of in elk geval stonden zijn ogen zo dat het leek alsof hij haar aankeek. Niemand zou merken dat die ogen haar niet zagen, dat dat zijn oren en gevoel waren. Hij kon er vol op vertrouwen, en hij voelde zich zeker met een deel van Siemm in zijn zak. Siemm had niets tegen dit meisje, dat was duidelijk. Hij mocht haar wel. Dat was helemaal overduidelijk. "hoi" glimlachte Ariscoi naar haar.

Emely glimalchte naar hem en nam hem rustig in zich op. 'Heey, sorry ik dacht je je liever niet gestoord zou willen worden.' Ze nam nog een slokje van haar wijn en onderdrukte een gaap Ze was uitgeput door de reis maar hoopte dat de jongen het niet aan haar zou zien. Ze had geen idee dat hij haar niet echt zou kunnen zien. Ze keek even naar de man waar hij naast had gezeten. ' Vies he, als ze overgeven.'