Het reuzebos

Verschrikt keek ze op van de zachte begroeting. Ze keek met grote ogen naar het meisje, of eigenlijk de vrouw, die haar aangesproken had. Ze deinsde wat achteruit, bang dat de vrouw haar misschien aan zou vallen of beroven. "Ik.. i i.. ik heb niets.." stamelde ze voor zicht uit en hield haar handen hulpeloos omhoog. Met grote, angstige ogen bekeek ze de vrouw, ze zag er iet wat angstaanjagend uit, en iemand die gerust zou doden..

"Ik doe je niets. Wees niet bang. Behalve als je bij de rebellen hoort natuurlijk, dan kan ik er niets aan doen dat ik je aanval. Mijn vader wilt dat graag." zei Rosetta grijnzend. Iets dat haar identiteit vrijgaf maar dat kon haar niet schelen. "Ik ben hier niet gekomen om te vechten, simpelweg om na te denken." Ze glimlachte even vriendelijk en keek naar het meisje. Rose wilde nu niet doden. Na die woorden ging ze weer terug naar haar oude plekje.

"o... gelukkig. Nee, nee ik ben geen rebel" zei ze opgelucht en haastig tegelijk. Haar vader.. Maar dan was zij dus prinses Rosetta.. Toen Rosetta weer naar boven klom, klom Lotus haar aarzelend achterna. Ze zag haar zitten en verlegen ging ze tegenover haar zitten, ze glimlachte licht en voorzichtig naar haar. Ze had geruchten gehoord dat Rosetta een geweldige vervolger was van de rebellen, en zo te zien was dat ook zo.. "Vind u het erg.. als.. als ik hier blijf zitten?" ze stotterde weer, stomme stem..

Rosetta glimlachte en keek naar het meisje dat haar achterna klom. "Zeg gewoon je. Ik ben trouwens Rose en nee ik vind het niet erg." zei ze met een glimlachje. Rustig keek ze even naar het meisje en ze glimlachte vriendelijk. Rosetta wist natuurlijk niet dat de jongen op wie ze verliefd was geworden de vijand was. Ze keek naar het meisje en leunde weer even tegen de stam van de boom aan. Waarom moest ze eigenlijk over die moeilijke dingen nadenken, het interesseerde haar niet eens.

"oh... oké... Sorry" zei ze verlegen maar haar stem deed het tenminste wel, met een lichte trilling. "Ik ben.... Lotus." zei ze zacht en glimlachtte lichtjes. Lotus prutste wat aan de veters van haar witte schoenen, en keek weer naar Rose die er nogal bedenkelijk uitzag. "Maar, wat doet u.. u hier dan.. uhm ik bedoel je, wat je hier dan?" vroeg ze haast struikelend over haar woorden en haar wangen kleurden rozerood en ze sleog vlug haar ogen neer, richtte haar blik weer op haar vingers met de lichtpaarse, lila nagellak.