De waterput

Avalon schoot in de lach," Of je bent blind of je flirt met me. Dat laatste zal niet goed uitkomen want ik ben denk ik niet het soort meisje dat jij wil hebben als vriendin." Ze bekeek hem nog eens een keer onderzoekend en bedacht zich dat de naam echt bij hem paste." Avalon aangenaam. En ik zit helaas best vaak in mijn woede bui of gewoon ik ben gewoon charegijnig. Moet je gewoon niks van aantrekken doet niemand."

Hij grijnsde, nee, hij geloofde niet dat ze echt zo lelijk was als ze zei. Maar het was goed geraden van haar, maar of ze echt dacht dat hij blind was betwijfelde hij. "Geen zorgen, ik was niet op zoek naar een vriendin" knipoogde hij. Hmm Avalon was een mooie naam, geen naam die je vaak hoorde, en hij wist niet waarom, maar hij klonk heel rebels. Maar goed dat hij niet het type was dat rebellen meteen de nek omdraaide, want dit meisje leek wel, op het eerste 'gezicht' dan, heel actief in de wereld van rebellen tegen koningvolgers. Maar hij maakte zich er niet zo druk over. Tot nu had nog niemand hem ontmaskerd en de enige reden dat hij voor de koning 'werkte' was omdat hij anders gevaar liep, en dat was dan nog niet zo erg, maar Stefalus liep dan ook gevaar, en dat maakte het minder. Dat maakte dat hij niet eens probeerde zich te verzetten. Mensen zouden hem uitlachen. Een blinde die zich probeert te verzetten tegen de koning. Puh. Die zouden ze eens iets laten zien. Hij was een goed vechter, maar hij kon niet iedereen van alle kanten horen komen. Dat was een van de nadelen die blind zijn met zich mee bracht.

~~
sorry voor mijn late reactie

Avalon kon een kleine grijns om zijn woorden en knipoog niet laten en ging even wat beter zitten terwijl ze zag dat de kleine kindjes weer kwamen en liepen met boze passen naar haar toe." Jij bent gemeen weet je dat." Zei de voorste jongen terwijl hij zijn tong naar haar uitstak. Avalon greep naar haar hart en rolde met haar ogen." Ohh dat deed pijn. Zoiets hoor je niet tegen een meisje te zeggen, ook al ik ze het wel. Dus nu rennen, ver weg ook nog eens. Dat is allemaal voor jullie eigen veiligheid want dit gemene meisje hier, heeft een boksbeugel met spikes en is niet bang hem te gebruiken." Nee ze zou nooit kleine kinderen kunnen slaan. Dat zou hoe dan ook een zwak voor haar zijn. Nee ze was ook geen kleine kinderen liefhebber maar ze vond het nog steeds harteloos om een klein kind te slaan. De kinderen keken elkaar even aan en rende toen uiteindelijk toch maar weer van haar vandaan en zij zuchtte zachtjes." Waarom kunnen ze nou niet gewoon op een afstand blijven. Alsof ik niet genoeg problemen heb en zij niet." Mompelde ze zachtjes in zichzelf en richtte zich toen op de jongen." Laat je handen eens zien." Het was een standaard vraag bij haar. Ze wilde weten met wie ze te maken had.