Heideveld

Hij schudde zijn hoofd, ze loog, de pijn was te moeizaam op haar gezicht gekomen, hij had het niet gemerkt als hij niet elke beweging die ze maakte nauwkeurig analyseerde. Maar dat deed hij wel, maar hij liet niets merken. "Oh, het spijt me, wat erg voor je" zei hij, alsof hij meende wat hij zei. Wat konden haar ouders hem zou schelen, helemaal niets dus. Ze betekende niets voor hem, hij kende har niet, dus waarom zou hij zich druk maken over haar ouders, hij had wel andere dingen aan zijn hoofd. Hij vroeg zich alleen af hoe je ouders konden sterven zonder dat je het zelf echt erg vond. "Neehoor, ik was alleen benieuwd waar andere mensen hun schietkunsten vandaan hebben" zei hij met een verschrikkelijk irritante glimlach. Ze wilde het hem niet zeggen, wilde zich voor hem gesloten houden. Nou en? Ze was maar een stom meisje dat goed leek te kunnen schieten met een Fenix. Dat laatste vond hij trouwens wel echt cool, maar Confianza was beter, dat wist hij zeker.

Shadow moest zich inhouden om niet met haar ogen te gaan rollen. Ze hoefde zijn medelijden niet, ze hoefde helemaal niets van niemand. Aan allen zichzelf had ze genoeg dan, zijn hulp accepteerde ze. Met zichzelf had ze ook geen medelijden dus ze snapte niet waarom iemand anders dat wel had. "Nou in dat geval ga ik het je zeker niet vertellen," zei ze met zo'n zelfde glimlach. Wat hij kon, kon zij ook. Ze was niet voor niets haar hele leven getraind in niet alleen vechten maar ook liegen en acteren. Iets wat net zo noodzakelijk was als goed boogschieten voor een spion.

Stiekem lachte Apoyo in zichzelf. Ze was goed, gedrag imiteren. Hmm. Een verkoper deed dat om zijn klant zich op zijn gemak te laten voelen, maar het was duidelijk dat Shadow het tegenovergestelde wilde laten gebeuren. De tweede man van zijn moeder was handelaar geweest, waarschijnlijk ook de reden van zijn plotselinge verdwijning, in de korte tijd dat hij bij hen was had hij Apoyo het een en ander verteld over zijn werk, zodat Apoyo er eens kennis mee kon maken, maar hij had nooit gedacht dat hij de kennis ook nog eens zou gebruiken. Het gaf niet dat ze het niet wilde vertellen, maar wekte wel twijfels bij Apoyo, wat als ze gevaarlijker was dan ze zich voordeed? Hij wist nog steeds niet of ze een van hen was. Maar hij had haar draak gezien...

Shadow had eindelijk besloten dat de jongen geen bedreiging meer vormde en ontspande haar boog. Met een soepele beweging stopte ze de pijl weer in de koker op haar rug. Dit had ze natuurlijk nooit gedaan als ze niet wist dat er in haar mouw een pijltje zat wat ze als het nodig zou zijn met een kleine beweging van haar hand kon pakken en daarna gooien in de richting van Apoyo, daar stond hij nu dichtbij genoeg voor. Maar dat zou ze pas doen als hij haar weer liet denken een bedreiging te zijn. Hoe ze nu stond leek ze redelijk ontspannen, al was ze dat niet. "Ik heb nog een vraag voor je, Apoyo," zei ze zonder hem aan te kijken. "Je hebt mijn draak nu gezien, wat ben je van plan met die informatie te doen," vroeg ze op een nautrale toon, alsof het niet heel belangrijk voor haar was.

Apoyo was tevreden met haar ontspanning, maar hield alsnog de pijl in zijn boog, de meesten droegen nog op z'n minst een dolk bij zich, niet dat hij dan iets aan die pijl had, maar je wist maar nooit. Ze zag er uit alsof ze hem in het landschap geaccepteerd had, maar haar volgende vraag maakte toch dat er een vermaakte glimlach rond zijn lippen speelde. Ze wilde weten wat hij met de info wilde gaan doen. "Wat zou ik met de informatie dat iemand een draak heeft doen?" vroeg hij, op diezelfde neutrale, maar plagende toon. Al zou hij voor de koning werken, hij twijfelde of hij dan elk draakje dat hij zag zou melden. Hij vroeg zich zoiezo af wat de taken waren van de volgelingen van de koning. Moesten die de drakenbezitters niet gewoon meteen doden?

Shadow irriteerde zich aan zijn glimlach, zeker omdat ze wist dat zij degene was met het probleem. Hij wist dat zij een draak had en al wist de koning al lang dat zij een draak had was het niet de bedoeling dat willekeurige mensen het wisten. Maar ze zorgde ervoor dat haar gedachten en houding helemaal los van elkaar stonden. "Ik weet niet of je weet maar het is zeg maar tegen de wet," zei ze alsof ze het over het weer had. "Maar aangezien jij er zo rustig onder bleef, geen spier vertrok en het normaal leek te vinden toen je Ash zag..." ze maakte haar zin niet af. Maar het was wel duidelijk wat ze had willen zeggen, ze had het vermoeden dat zij hier niet de enige was met een draak.

"Hmm, dat ik zo rustig bleef heeft er jammer genoeg niet meer mee te maken dat ik een draak heb" zei Apoyo, acterend verdrietig, iets wat hem goed afging. "Ze is een paar dagen geleden ook van me afgenomen..." hij gebruikte heel bewust het woord ook. "En natuurlijk weet ik dat het tegen de wet is" zei hij, met een geniepig glimlachje, er waren genoeg redenen dat je draak afgenomen kon worden. Je kon een lichte overtreding maken als koningbewaker en dan werd de draak achter slot en grendel geplaatst. Tot je natuurlijk je schuld kwam aflossen, hij was blij dat dit allemaal niet het geval was, maar dat zou natuurlijk wel een mogelijke manier zijn hoe Shadow het kon begrijpen. "En ik geloof dat Fenixen tamelijk zeldzaam zijn" dat was iets wat hij gehoord had, net als dat de koning dat nog minder uit kon staan dan een normale draak.

Shadow bleef rustig en de enige verandering was dat haar vingers zich op het pijltje in haar mouw sloten, iets wat als het goed was niet te zien was voor Apoyo. Ze geloofde niet wat hij zei, maar dat deed ze nooit. "Ook? Zijn pappie en mammie van je afgenomen?" Zei ze niet zonder leedvermaak. "En zou ik je handen mogen zien? Je hebt tenslotte niets te verliezen als je geen draak hebt," zei ze rustig. Waarom draken die tekens op je hand achterlieten wist ze niet maar ze wist wel dat het soms knap irritant was. Dat kroontje was nog te verbergen door het soort handschoen dat ze nu aanhad. Die ging wel over de rug van je hand heen maar aan de binnenkant alleen over de onderkant. Hij verborg net nog het kroontje maar de rest van haar handpalm was nog gewoon te zien. "Elke draak is anders," was haar korte reactie op zijn opmerking.

Apoyo merkte niet dat ze pijltjes in haar mouw bewaarde, en ook niet dat ze iets uit haar mouw wilde halen. "Nee, ik zei dat mijn draak tijdelijk van me afgenomen was" zei Apoyo, en hij merkte hoe gemakkelijk hij haar woorden kon verdragen, gewon omdat ze dingen die ze zei al de hele tijd niet meende. "Ja hoor" hij was blij dat het tekentje van de koning, net als het rebellen teken, zo mooi net onder zijn blouse viel en voor ze tot die conclusie kon komen had hij zijn handen al weer terug getrokken. "en nu mag ik die van jou ook vast wel even zien, ik weet al dat je een draak hebt, dus je hebt niet veel te verliezen"

er is geen rebellen teken op je hand volgens mij, alleen maar dat van de draken en de koning
------------
Shadow zag het teken van zijn draak en knikte goedkeurend. Het bevestigde alleen maar wat ze al vermoedde, maar zo wist ze zeker dat wat hij zei ook waar was en hij ook echt een draak had. Of had gehad, zoals hij zelf dan zei. Een strategie om erachter te komen of hij de waarheid sprak kwam in haar op, maar ze besloot daar nog even mee te wachten. Rustig stak ze haar handen met de handpalmen naar hem toe omhoog. In plaats van ze zoals hem snel weer weg te trekken liet ze hem rustig kijken. Het kroontje van de koning was toch goed verstopt en hij zou het niet kunnen zien. De spiraal met het driehoekje was echter goed te zien. Het zag eruit alsof het erin gebrand was.

oké, das mooi
~~
Hij bekeek haar handen rustig en zag niets verdachts, dus liet hij het rusten, maar bleef haar in de gaten houden. "wat kwam je hier doen?" wilde hij toen weten. Hij zelf kwam om te jagen, maar het leek hem slimmer die plannen maar even te verschuiven naar later op de dag, want hij ging echt niet jagen met dit meisje, ze zou hem zo de strot doorsnijden als hij zich omdraaide had hij het idee. Hij bleef met zijn helderblauwe ogen al haar handelingen volgen, en wachtte op een antwoord.

Shadow liet haar armen weer gewoon langs haar lichaam hangen waardoor haar handpalmen niet meer zichtbaar zouden zijn. "Voor mijn rust," zei ze snel voordat ze haar vingers weer over het pijltje in haar mouw liet gaan. Ze moest weten of hij een rebel was of een volgeling van de koning, dan wist ze hoe ze zich moest gedragen. "Maar ik heb nog steeds een vraag voor jou. Aangezien jij een draak had, hoe ben je die kwijt geraakt?" Vroeg ze met een harde klank in haar stem.

"Hmm" zei Apoyo, hij besloot te liegen, iets waar hij goed in was tegen vreemden. "Waarom zou ik jou dat vertellen?" vroeg hij eerst, terwijl hij haar vragend aankeek. Hij wilde niet iets hoeven verzinnen, maar wist niets anders...Vertrouwen kon hij haar zoiezo niet. Hij besloot dat ze volgeling van de koning moest zijn, hij wist het anders niet, hij zou zich gewoon niet al te kwetsbaar opstellen, hij had geen kroontje gezien, maar er bestond make-up en dat soort gedoe, dus hij wist helemaal neit wat hij kon verwachten.

Wat er daarna gebeurde ging nogal snel, zelfs voor Shadow. In een flits van een seconde had ze het pijltje uit haar mouw gehaald en gooide dat richting Apoyo. Niet naar zijn hart, hoofd of ander lichaamsdeel, maar naar de band van zijn pijlenkoker. Als ze die zou raken zou die afvallen en zou hij niet zo snel kunnen aanvallen. Ze hoopte zowiezo dat haar aanval onverwacht kwam en het haar geen moeite zou kosten hem te overmeesteren. Nog voordat het pijltje hem had geraakt trok ze haar dol uit haar schede en sprong op hem af. "Omdat je misschien niet wil sterven," siste ze tussen haar tanden door.

Apoyo keek naar de snelle acties van het meisje, en voor hij het wist lag hij onder haar. Zijn pijlenkoker was van zijn schouder gevallen door een raar voorwerp dat hij niet herkent had, ook niet als het wat minder snel gegaan was. De aanval kwam onverwacht, maar dat maakte niet dat hij zich niet kon verdedigen, hij had snel zijn zwaard uit de schede getrokken en had het op haar gericht. "Waarom wil je zo graag weten waarom mijn draak me afgenomen is" vroeg hij, terwijl hij het zwaard net niet tegen haar nek aan drukte, dat was iets makkelijker dan de dolk omdat het zwaard langer was.

Shadow had haar dolk wel op zijn keel, maar deed verder niets vanwege het zwaard dat nu voor haar neus ging. Haar verrassingsaanval was goed gegaan, alleen had ze slechts een van zijn armen onder haar knie vastzitten, zijn linker. Maar zijn rechter was nu vrij en daar had hij het zwaard mee vast. "Ik wil weten wat jij band met de koning is aangezien hij meestal de persoon die draken afneemt of vermoord," zei ze terwijl ze de druk op haar dolk wat versterkte. Niet genoeg om door de huid heen te gaan maar wel genoeg om hem de dolk te laten voelen. Al was een zwaard vaak handiger dan een dolk was dat nu niet het geval. Een zwaard was nu te lang, hij zou zijn arm niet kunnen strekken. Een dolk was echter voor dit soort dingen bedoeld, dat of 's nachts in iemands rug verdwijnen.

Het voordeel met een zwaard was dat je door de lengte afstand kon creëren en daar maakte hij nu gebruik van door hem op haar keel te duwen zoals zij bij hem deed met de dolk kreeg hij wat ruimte, maar ze zat op zijn linkerarm, dus hij kon geen kant op. Hij besloot te liegen, dit meisje hoefde niet te weten dat hij rebel was, ze mocht de waarheid gewoon niet weten. "Ik werk als verklikker, oké?" zei hij met een sissende ondertoon, door haar dolk op zijn keel. Hij probeerde zich te verplaatsen, of in elk geval zijn linkerarm, maar dat ging zo moeilijk, die was niet zo sterk en moeilijk te bewegen. Hij wist dat hij overtuigend genoeg geweest was, omdat hij hetzelfde gereageerd had als hij gezegd had 'ik ben rebel, oké?'

Shadow had geen andere keus dan iets meer afstand te nemen aangezien ze een scherp zwaard tegen haar keel kreeg gedrukt. "Voor wie?" siste ze dwingend. Ze moest weten aan welke kant hij stond, anders was er grote kans dat ze iets verkeerds zei en dat moest hij dood. Zo simpel als wat, niemand mocht weten dat ze voor meer dan een kant werkte. Bij die gedachte werd de vastberadenheid in haar ogen groter. Als hij een verklikker was wist ze daar alles vanaf, ze sprak regelmatig met verklikkers en daar kreeg zij ook een heleboel van haar informatie vandaan.

"Ja, voor wie zou ik klikken" zei Apoyo, alsof hij niet wist dat dat voor rebellen ook bestond. Hij vertrouwde dit meisje niet, volgens hem stond ze te liegen waar hij bij zat. Hij wilde haar van zich af schudden en deed zijn best om overeind te komen.

Shadow duwde haar dolk steviger tegen zijn keel zodat er een druppen bloed opwelde toen hij geen antwoord gaf. "Geef. Gewoon. Antwoord." Zei ze met haar kaken op elkaar geklemd. Ondanks dat hij gespierder dan haar was en een jongen was waardoor hij zowiezo meer kracht had gaf ze haar postitie niet zomaar op, zeker niet omdat ze nu gewoon in het voordeel was.

"Wat als ik dat niet wil" hijgde hij waarna hij haar van zich af gooide. Hij rolde ven met zijn armspieren en schudde alles los, het leek vast te zitten nadat hij in zo'n beklemmende situatie gezeten had. Hij nam een pijl uit zijn koker en richtte hem op haar. HIj wilde niet vechten, nee, daar had hij even geen zin in, maar ze liet hem geen keus. Hij voelde hoe bloed in zijn trui drupte en zag toen achter haar een aantal mannen verschenen, ze zagen er niet uit alsof ze hen met rust zouden laten, hij keek half om omdat hij achter zich iets zag bewegen en ja hoor, ook achter hem stonden minstens tien mannen, een gevecht was kansloos.

Shadow had geweten dat hij sterker was dan haar, maar dat ze voor hem zo licht was had ze niet verwacht. Roerloos bleef ze liggen toen ze tegen de punt van een pijl aankeek, ze was niet stom en was niet van plan te sterven vanwege trots. Maar ze zou zich ook niet zomaar overgeven, haar hersenen draaiden dan ook al op volle toeren om een ontsnapping te bedenken. Ze dacht niet eens na toen ze zijn aandacht van haar af zag gaan en rolde weg waarna ze op haar benen sprong en zelf ook een pijl aanlegde en die op hem richtte. Pas nu zag ze de mannen op hen afkomen. Het kostte haar maar een seconde om ze te herkennen als rovers en zonder dat ze het zelf doorhad verplaatste ze het punt waarop ze richtte en hield ze nu de rovers onder schot.

Dit was zinloos en hij wist het, maar hij ging dichter bij shadow staan, met zijn neus op de rovers gericht die nu bijna in een kring om hen heen stonden. Hij richtte ook zijn pijl op hen. De rovers kwamen steeds dichterbij en hij wachtte op een teken van haar kant. Ze waren met z'n tweeën tegenover op z'n minst 20 rovers. Die ook wapens hadden, ookal waren het geen pijlen. Met z'n allen waren ze sterker dan hen tweeën en daar kwam nog bij dat hij een slechte samenwerker was.

Shadow dacht niet aan Apoyo die achter haar stond of aan samenwerken. Ze wilde hier nu alleen maar leven wegkomen. Zonder aarzeling liet ze haar pijl gaan die een van de rovers in zijn kuit raakte. Ze miste niet ofzo, ze had op zijn kuit gemikt. De rover slaakte een gil van pijn, het deed ongelofelijk veel pijn in je kuit geraakt te worden. Twee rovers naast hem stopte met lopen om hem te helpen. Dat was precies waarom ze hem niet had gedood. Als je een vijand doodde was er een minder, als je er een zwaar verwondde waren er ook nodig om hem te helpen. Meteen achter de eerste liet ze nog twee pijlen gaan, eentje maakte wel een dodelijk slachtoffer. Om te laten zien dat ze wel durfde en kon doden. Daarna trok ze haar dolk, ze waren nu te dichtbij om nog te schieten.

Apoyo twijfelde aan haar tactiek, maar greep wel zijn zwaard, hij stak het vooruit, waarbij hij een man door de buik raakte, en de man naast hem greep hem vast zodat hij niet zou vallen. Maar toen waren ze te dichtbij en grepen hun vast, Apoyo probeerde zich los te wrikken, maar het waren twee enorme mannen en hoe hij ook probeerde aan hen te ontkomen, het lukte niet, uiteindelijk schaafde hij zijn been aan iets hards. Waarna hij zijn bloed voelde druppen.