Het begin van de behekste brug

"Mijn draak was niet onbeleefd, dat was jij," zei Lucas, terwijl hij en Arbre langzaam achteruit begonnen te lopen. "Hij heeft toestemming om zoiets te doen als iemand niet aardig is, zoals jij dus." Wat stond ze nou te bazelen over rebellenouders. Ouders zouden hun dochter zoiets af moeten leren, het was niet normaal. Lucas liet zijn boog een beetje zakken en schoot op haar been. De glimmende waterpijl boorde zich in het vlees van haar kuit. Op hetzelfde moment waren Lucas en Arbre in de mist boven de brug verdwenen, om daar na een paar stappen weg te vliegen en naar een vrolijker plek.

Avalon trok snel de pijn eruit en keek naar de verwonding. Het was ook een rat van een joch. Ze vloekte even kort en bond toen een stukje stof om haar wond heen en ging naar Soraya. Die had nog een vuurbal op die twee gericht maar Avalon geloofde niet dat die nog raar was." Goed gedaan hoor meid." Fluisterde ze zachtjes en streek met haar handen over de ruwe huid van Soraya.