Herberg du Pon. - Shinun.

Herberg du Pon. Een simpele maar mooie herberg, met een bar, verschillende tafels en kamers om te verhuren. Gewoon, wat je verwachtte bij een herberg hoewel hij wel een redelijk donkere stijl had. Maar het was nog altijd zeer mooi. De barman is een vriendelijk man hoewel hij niet extreem veel praat.

Aantal personen: Max. 10
Regels: Betalen.

Jason zat aan de bar met een simpel biertje voor zijn neus. Hij had eventjes geen zin in sterkere drank, al kon hij er prima tegen. Al een stuk of vijf biertjes had hij achter zijn kiezen, hij zat hier dan ook al de hele avond. Niet dat er iets van te merken was, Jason werd niet zo snel dronken gelukkig. Hij glimlachte kort naar een meisje wat naast hem kwam zitten. Hij besloot dat hij niet teveel aandacht aan haar zou geven want als hij dat wel deed zou zij teveel aandacht gaan vragen. Iets waar hij nu even totaal geen zin in had. Hij wilde gewoon zitten, en nergens aan denken. Vooral niet aan Arista, alleen al denken aan die naam gaf hem de kriebels om haar te vermoorden. Het was echt erg met hem gesteld de laatste tijd.

Met een kap ver over haar hoofd getrokken kwam ze binnen, de mantel sleepte een beetje achter haar aan hoewel deze ook begon te slijten. Haar hakken tikten bij elke stap op de vloer. Ze had een zwart, zachte broek aan en erover een tuniek zonder bandjes, het begon(netalsophetplaatje) pas bij haar schouders. Hoewel de mantel er nu ook nog overheen gleed. Met rustige stappen liep Rose verder en ging aan de bar zitten. "Een rode wijn." Haar stem klonk zacht en zoet als honing. Zwarte lokken vielen onder de kap van de mantel door op haar benen. Ze keek naar de grond en glimlachte in zichzelf.

Jason merkte de -hij dacht dame, wat moeilijk te zien was door haar mantel- op die naast hem kwam zitten.Ook aan haar besloot hij niet zoveel aandacht te schenken, ze zou het, net als het andere meisje, niet waard zijn. Hij nam nogmaals een slok van zijn bier en keek eenmaal de herberg rond. Hij moest nog een slaapplaats gaan regelen. 'Is er voor vanavond nog een kamer vrij?' vroeg hij toen de barman weer bij het deel van de bar was waar hij aan zat.

Uiteindelijk, toen ze haar wijn kreeg deed ze de kap af en knoopte ze de mantel los en legde ze deze onder haar voeten. Rustig nam ze er een slokje van. Haar zwarte lokken vielen langs haar gezicht en glimlachend keek ze naar het rode goedje. Rose beet even op haar onderlip en nam er een slokje van. Rosetta keek even naar haar knieën en keek vervolgens weer omhoog met haar donkere ogen. Ze nam er een paar slokjes van.

Jasons aandacht werd onwillekeurig toch naar de dame naast hem getrokken. Ze was knap, hij herkende haar niet zo snel ergens van. Snel wende hij zijn blik weer af, waarschijnlijk was het niet eens opgemerkt. De barman had hem geantwoord dat er geen kamers meer vrij waren voor deze avond. Wat eigenlijk niet zo vreemd was omdat de hele bar volzat met mensen.

Emely liep de herberg en en liep naar de bar en besteldde een drankje. Ze keek even rond en herkende jason. Ze deed geen moeite meer om een gesprek te beginnen hij vond haar toch maar irritant. Ze betaalde voor haar drankje en glimalcht vriendelijk naar de barman. 'Dankuwel.' Ze keek naar het drankje en nam een kreeg een grijns op haar gezicht. Hier was ze echt aan toe geweest.

Rose keek even naar de jongen naast haar. Kort liet ze haar ogen over hem heen glijden en zuchtte zachtjes. Nee, ze zou niet voor een one night stand gaan. Ze moest daar echt mee stoppen nu ze op zoek moest naar een man om mee te trouwen. Kort vielen haar haren een beetje voor haar ogen, tot het moment dat de bleke hand ze weer weghaalde. Rosetta beet op haar onderlip en dronk haar wijn in een keer op. "Mag ik nog een wijntje?" vroeg ze maar.

Jason merkte de blik van haar op. Hij draaide zich een kwart slag. 'Bevalt het?' vroeg hij met een scheve grijns. Arrogant, dat was hoe je zijn houding kon beschrijven. Nu hij was gedraaid zag je zijn kleren beter, een soepele zwarte broek met een simpel shirt. Als je goed keek zag je wel dat het van kwaliteit was. Iets wat hij te danken had aan zijn ouders, die hadden nu eenmaal genoeg geld om hem in dure kleren rond te laten lopen. Dus zijn kleding was, simpel maar duur. Kort wende hij zich naar de barman. 'Een bier,' zei hij toen. Daarna wende hij zich weer naar het meisje, afwachtend in wat ze zou gaan zeggen.

Rosetta hoorde dat hij tegen haar sprak. Ze grinnikte even en draaide zich goed naar hem. Zodat ook haar kleding te zien was. Dure kleding, simpel voor het reizen maar nog altijd mooi en alles kwam er natuurlijk goed in uit. Ze knikte. "Ja.. Het bevalt zeker. Hoewel.. Ik er niet aan mag zitten.." Zei ze plagend. Ze nam een slokje van haar nieuwe wijn en grinnikte. Rose keek even naar de jongen en sloeg haar benen netjes over elkaar. Rustig keek ze even weer over de jongen heen.

Jason liet zijn blik eventjes over haar lichaam heen glijden. 'Dat geld voor mij helaas ook,' zei hij met een scheve grijns, nog steeds arrogant. Hij nam een flinke slok van zijn bier en keek haar nu recht aan. Hij moest toegeven, ze zag er verschrikkelijk goed uit. Daarbij kwam dat ze zelf ook een bepaalde arrogantie, nee geen arrogantie, zelfverzekerdheid over zich heen had wat hem wel aantrok. Hij bedacht zich op dat moment dat hij ook al een tijd geen One-night-stand had gehouden, hij wist overigens ook nog steeds wel waarom dat was.

Rose moest even lachen. "Hm.. Jammer. Oh, ik heet trouwens Rose." De naam waaronder niemand haar verdacht als prinses behalve de mensen die haar kenden. Ze glimlachte even vrolijk en uitdagend. Rosetta keek even naar de jongen en nam een slokje van haar wijn en keek over het glas heen naar hem. Het voelde erg goed om weer eens met iemand te praten. En hem ook een beetje uit te dagen want zo was Rose gewoon. Ze hield ervan om mensen te plagen. Dat voelde heerlijk.

'Jared,' zei hij. Het was een van zijn vele namen, hij gebruikte ze meestal in kroegen, hij loog niet want hij was Jared. Alleen niet altijd. Net zoals dat hij niet altijd Jason was, eigenlijk was hij dat nooit. De echte Jason was al jaren geleden overleden. Op het moment dat zijn zus hem verraadde. Hij dacht er weer te veel aan, hij schudde zijn hoofd eventje skort, onmerkbaar. Hij viste soepel een sigaret uit zijn zak, twee om precies te zijn. Hij bood er een aan Rose aan. 'Sigaret? Ik moet toegeven dat ze ook iets anders bezitten dan tabak,' zei hij met een scheve grijns terwijl hij zijn eigen sigaret aanzette. Met een normale lucifer, niet eens met izjn krachten. Hij leerde zich inhouden in grote mensen massa's.

Rose keek naar de sigaretten die hij uit zijn zak haalde. Ze pakte er een aan en glimlachte. "Bedankt." zei ze glimlachend. Rose hield ervan om dingen uit te proberen. Ze glimlachte en keek naar de jongen. Jared dus. Hmm.. "Interessante naam." zei ze glimlachend tegen hem. Rose nam weer een slokje van haar wijn waarna ze een lucifer van hem afpakte en deze aanstak vervolgens de sigaret die ze daarna even haar mond instak, een stukje dan, inhaleerde en de rook even uitblies in zijn gezicht en iets dichterbij kwam. "Hmm.. Goed spul." zei ze glimlachend terwijl ze voor zijn gezicht hing en een knipoogje gaf. Ze wilde hem gewoon een beetje plagen.

Jason rook de sterke weeige geur van de kruiden. 'Eigen brouwsel, natuurlijk is dat goed,' zei hij met een lichte arrogantie in zijn stem. Hij nam zelf ook een hijs van de sigaret. Hij keek haar nogmaals recht aan. Hij merkte dat de kruiden sterker waren dan normaal gesproken, iets uitgeschoten dacht hij bij ziczhelf. Niet handig nu hij niet wist wie er allemaal waren, wie hij wel en nniet kon vertrouewn. Niet handig.

Rose ging weer goed zitten, zodat haar zware inkijk iets minder zwaar werd maar nog steeds een inkijk was. Kort nam ze nog een slokje wijn waarna ze weer een hijs nog van de sigaret. Ze had nog nooit zoiets gehad.. Dat met die kruiden. Natuurlijk had ze wel eens gerookt. Dus ze begon niet direct te hoesten of iets in die richting. Rose keek even naar de jongen en grinnikte zachtjes. "Zo zo, dus meneer is wel heel zeker van zichzelf." zei ze grijnzend.

Jason glimlachte nog steeds. 'Mwah, als je het zo wilt noemen,' zei hij met een glimlach. 'Eerder vertrouwen in mijn kruiden,' zei hij toen tegen haar. Hij nam nog een hijs, hij gebruikte deze dingen vaak, alleen niet als ze zo sterk waren. Normaal veroorzaakte ze maar een lichte roes, iets waar hij nog iets tegen kon doen. Maar nu zorgde het ervoor dat hij niet meer logisch kon nadenken. 'Zullen we dat ik mag er niet aanzitten eens een beetje veranderen?' vroeg hij toen met een scheve grijns, ga er maar vanuit dat hij geen controle meer over zijn lippen en geest had.

Rosetta keek naar Jason. Ze grinnikte even bij zijn laatste woorden en gleed met haar hand over zijn wang naar zijn hals en grinnikte. "Hm.. Ja.. Dat kunnen we best veranderen hoor." zei Rosetta glimlachend. Ze nam nog een hijs, waarna ze iets naar hem toe kwam en zachtjes met haar lippen over zijn kaken gleed. "Ligt er alleen aan hoe ver je dat aanraken wilt veranderen want anders moeten we misschien even van plek veranderen.." zei Rosetta zachtjes in zijn oor waarna ze daarin beet waarna ze weer goed ging zitten en een slokje van haar wijn nam.

Jason glimlachte eventjes kort en drukte zijn lippen op haar jukbeenderen. Het voelde goed om dat te doen, het voelde goed. Vooral door de drugs die hij net had gehad waarschijnlijk. Anders was hij gewoon gek geworden. 'Misschien is dat een goed plan,' zei hij met een scheve grijns. Zijn hand lag op haar bovenbeen, niet vriendschappelijk maar duidelijk een teken naar meer.

Rose glimlachte en keek naar Jason. "In de buurt staat een huisje van mij. Ik kan je er wel heen meenemen." zei ze glimlachend. Rose keek naar hem en streek door zijn haren heen. Ze legde wat geld neer op de bar. Dat zou vast wel genoeg zijn." zei Rose glimlachend en ze kuste hem kort even op zijn lippen. Heerlijk smaakten ze moest ze toegeven. Rose keek naar Jason en liet zijn lippen weer met rust.

Jason glimlachte. 'Dat klinkt als een goed plan,' zei hij tegen haar. Hij vergat totaal dat hij mensen niet zomaar moest vertrouwen. Hij vergat dat ze misschien wel een koningvolger was. Ach wat zou het ook uitmaken, zij wisten niet wie hij was. En hij had onder zijn kleding een dolk verstopt, iets wat vaak voorkwam hier. Hij drukte zijn lippen kort in haar hals, daarna op haar lippen en glimlachte daarna naar haar. 'Wijs de weg maar,' zei hij met een brede glimlach.

Rose grijnsde. Ze pakte uiteindelijk zijn hand en trok hem met zich mee. Ze vond het leuk dat hij met haar mee ging. Ze had het nodig, dat vond ze heerlijk. Rosetta grinnikte. Ze was wel redelijk high geworden door die drugs en de alcohol. Ze zou hiervan genieten. Rose kuste Jason kort toen ze net de deur uit waren. En trok haar nu mee naar haar huis.

- Verder maar in haar hut.

New

Shadow kwam met de kap van haar mantal over haar hoofd de herberg binnen gelopen. Het regende buiten dus ze was blij dat ze deze mantel bij had gehad, anders waren haar kleren nu echt nat geweest. Nadat ze de kap had afgedaan liep ze naar de bar toe. Ze was er niet op uit dronken te worden of nieuwe mensen te leren kennen, maar in een herberg kwam je vaak achter de nieuwste informatie. Geruchten waar een kern van waarheid inzat, dronken mensen die hun monder voorbij praten. Maar omdat zij niet van plan was dronken te worden bestelde ze een drankje waar geen alcohol in zat.

Lucas hoorde niet in een herberg, maar het regende en hij wilde naar binnen. Hij was nog helemaal droog toen hij naar binnen ging. Als hij er zin in had was hij waterafstotend in de regen. Dus hij liep gewoon in zijn T-shirt en korte broek, helemaal droog, naar binnen. Een paar mensen keken raar op, maar die hadden dan maar pech vond hij. Toch vroeg hij zich nog steeds af wat hij hier deed. Normaal vond hij het heerlijk om met Arbre door de regen te rennen en in de modder te springen. Hij ging nadenken op een barkruk zitten en keek als een kind om zich heen.

Shadow keek verbaasd naar de jongen naast haar. Niet omdat hij iets raars deed of omdat hij er apart uitzag, maar omdat hij nog helemaal droog was en toch net van buiten kwam. Ze had het begrepen als hij maar en klein beetje nat was, maar als je naar hem keek zou je er geen idee van hebben dat het regende. “Is het gestopt met regen ofzo?” Vroeg ze terwijl ze het elastiekje uit haar haren trok waardoor die langs haar gezicht vielen. Een paar druppels water vielen daardoor op haar schouders, maar ze merkte het niet. Haar mantel was toch al helemaal nat.