Rosetta's kleine huisje in de buurt van Sinun.

Niles schudde zijn hoofd maar liep wel de keuken in. Hij ging aan tafel zitten en keek haar even bewonderend aan. Ze zag er juist nu, in haar nachtjapon en ochtend jas, schitterend uit." Nee hoeft niet mylady. Maar Ik kwam eigenlijk om te vragen naar hoe het zat met Jason en je trouw plannen. Ik zie dat je de ring van je vinger af hebt, betekent dat dat je met Jason hebt gepraat?" Hij beet even op zijn lip en keek haar met een kleine denkrimpel aan. Zijn handen lagen op de tafel en speelde met een klein mesje dat hij uit zijn zak had gehaald. Hij wist niet meer waarom hij die in zijn zak had maar het maakte hem ook niet echt uit. Hij moest nu even iets in zijn handen ehbben om zichzelf niet helemaal gek te maken.

Ze keek naar hem en knikte. Rose moest glimlachen en liep achter hem aan, waarna ze op een van de stoelen bij hem ging zitten. "De ring was eigenlijk direct al af nadat ik weg was daar. Ik wil echt niet trouwen met een of andere onbekende idioot." Begon Rosetta rustig. Ze keek naar hem en glimlachte. "En ja, ik heb met Jason gesproken. Hij heeft me een tweede kans gegeven, hoewel hij het rustig aan wilt doen en wilt beginnen met daten. Wat ik geheel begrijp. Ik hoop alleen maar dat hij me vertrouwt." zei Rose met een glimlachje en ze keek naar Niles. "Hoewel nog niets zeker is.." zei ze zachtjes. Iets dat haar soms wel deed twijfelen maar ze moest toch ergens hoop in hebben. Rose keek op naar Niles. "Maar je weet alles over mij. Wat brengt jou hier." zei ze met een glimlach.

Niles schudde zijn hoofd weer en begon harder op zijn lip te bijten." Ik weet het niet Rose. Mijn lichaam ging als vanzelf hierheen. In mijn hoofd blijft het maar malen, wat als ik iest had gedaan? Waarom heb ik het gewoon niet geprobeerd?" Hij stopte met bijten en keek Rose aan terwijl hij zachtjes de topjes van zijn vingers over haar wang liet glijden." Ik zei dan wel dat ik het niet erg vond maar in mijn gedachte had ik nog steeds, ooit zullen we bij elkaar komen en zal jij hetzelfde voelen als ik. Natuurlijk was het dom van me, als ik niets doe krijg ik jou ook niet voor mij gewonnen. Nu zit ik maar te denken, wat als ik actie had ondernomen? Misschien zou dit hele drama dan niet bestaan en zouden wij gelukkig zijn." Hij boog zich naar voren en kuste haar wang even. Daarna fluisterde hij in haar oor," Ik denk hier nou al zo lang over na. Ik droom ervan. Dit moet ik gewoon even doen. Sorry Rose." Daarna drukte hij zachtjes zijn lippen op die van haar.

Rose knikte, dat gevoel kende ze wel hoewel ze er meestal niet naar luisterde. Toch was ze wel lichtelijk verbaasd toen ze hem hoorde beginnen over zijn ingehouden liefde voor haar. Ze voelde de topjes van zijn hand over haar wang kijken en keek ernaar en vervolgens naar hem. Voor ze zelf wat kon zeggen ging hij verder. Terwijl hij praatte vergrootte haar schuldgevoel jegens hem zich. Dat ze het nooit goed genoeg gezien had. Dat ze hem zelf niet zo leuk vond. Rose keek hem aan. Te horen hoeveel hij voor haar voelde dat hij niet kon uiten deed haar pijn. Toch verstijfde ze niet toen hij haar haar wang kuste. Zoiets gebeurde wel vaker. Of hij kuste haar voorhoofd. Ze had het altijd een goed gevoel gevonden. Dan voelde ze zich weer sterk nadat ze haar gevoelens bij hem had kunnen bespreken. Mensen had kunnen vervloeken om kunnen janken om de besluiten van haar vader. Hij was er altijd voor haar geweest. Als er iemand was die ze nooit had kunnen missen in haar leven was het Niles geweest. En nu duwde hij zachtjes zijn lippen op die van haar. Ze voelde gewoon de tederheid en zijn liefde. Zachtjes kuste ze hem terug, dit gebaar nam haar gevoel over. Ze kon het niet afwijzen en zachtjes gleed haar hand over zijn wang heen, deze eindigde bij zijn nek. Rose hield van Niles, natuurlijk hield ze van hem.. Maar ze had geen idee of de manier hetzelfde was als dat ze van Jason hield, hoewel.. Houden van bij Jason was ook nog niet zeker. Niets leek zeker door deze kus. Door dit gevoel.

Die lippen, dat moment. Hij had het niet verwacht. Maar alles leek te kloppen op dat moment. Niles voelde zich gelukkig maar hij wist dat er een adertje onder het gras zat. Maar voor nu, voor nu was het gewoon fijn. Was hij echt even gelukkig. Rose kuste terug, dat maakte hem gelukkig. Zijn hand gleed om haar middel en hij trok haar wat dichter naar haar toe. Daarna verbrak hij de kus en keek haar aan." Rose het spijt me van de timing." Daarna drukte hij weer zijn lippen op die van haar en liet zijn andere hand door haar haren glijden wat hij al honderden keren had gedaan. Toch voelde het dit keer anders. Dit keer wist Rose namelijk dat het liefdevol bedoeld was en niet gewoon om haar gerust te stellen. Hij had laten zien hoe hij zich voelde, hoe de liefde in hem nog steeds voor haar was.

Ze had haar ogen gesloten eenmaal na het moment dat ze hem terug kuste. Met plezier ging Rose dichterbij hem zitten. Kort werd de kus verbroken en opende ze haar ogen en keek ze hem aan, met een glimlachje. Ze wilde wat zeggen maar opnieuw werd haar het zwijgen opgelegd en voelde zijn lippen weer en opnieuw kuste ze met hem mee. Het gevoel dat ze had, dat dit alles met zich meebracht was alsof het altijd al zo was, alsof het zo hoorde. Rose had geen idee waarom maar het voelde verschrikkelijk goed met de lippen van Niles op de hare. Ze voelde hoe zijn hand door haar haren ging, zoals altijd en toch anders. Alles was altijd zoals altijd en nu was een deel ineens veranderd. Niet negatief, nou, natuurlijk moesten ze daar nog achter komen maar op het moment niet. Op het moment was Rose gelukkig. Met Niles aan haar zijde en haar gedachten waren zelfs even niet bij Jason. Niets was sterker dan dit gevoel.

Niles verbrak uiteindelijk toch de kus maar bleef wel door haar haren strelen en haar dicht tegen zich aan houden. Hij keek haar met een lieve glimlach aan en begon op zijn lip te bijten onder dat hij het doorhad." Rose, het spijt me dat ik waarschijnlijk onze vriendschap verpest maar ik heb dit gevoel nu al meer dan tien jaar. En toen ik je zag zo met Jason, het brak mijn hart maar zorgde er ook voor dat ik iets met die gevoelens ging doen." Hij drukte een klein kusje op haar neus en liet zijn vingers weer even over haar wang glijden." Rose, ik weet het al vanaf kleins af aan zeker, ik hou van jou en dat gaat niet veranderen. Nu niet, nooit niet. Ook als jij niet van mij houdt."

En ze bleef dicht bij hem en keek hem glimlachend aan. Ze luisterde naar wat hij zei en haar glimlach vervaagde wel iets toen hij over Jason sprak. Maar ze glimlachte weer toen hij verder ging en bleef naar hem luisteren. "Je hebt niets verpest Niles. Je hebt me alleen iets laten in zien dat ik veel eerder had moeten inzien. Ik weet al jaren dat als ik een persoon in mijn leven niet kon missen dat jij dat was." Begon Rose, ze keek hem aan. "Je hebt er voor gezorgd dat ik voor een keuze kom te staan. Eentje waar ik nu nog niet uit ben.. Maar ik besef wel dat mijn gevoel voor jou veranderd is. In een positieve zin." zei ze glimlachend. Rose kuste hem zachtjes nog een keertje en keek naar hem. "En nu blijf je hier de rest van de dag ook. En dat is een bevel van de prinses." zei ze met een knipoogje.

Niles grijnsde breed en trok haar dicht tegen zich aan," Uw wens is mijn bevel, mylady." Hij kuste haar zachtjes in haar hals en vroeg haar toen met een brede glimlach," Heb je al gegeten? Anders ga ik voor je koken. Dat heb ik al een lange tijd niet meer gedaan. Twee á drie jaar geleden was het volgens mij?" Iets dat best raar was want Niles vond het toch best leuk om te koken. De woorden die uit Rose haar mond kwamen waren niet geruststellend maar ook niet de hoop verliezend. Hij maakte nog een kans. En hoewel die kans 50 50 was had Niles er vrede mee. Wat Rose ook zou kiezen hij zou zich erbij neerleggen. Maar zonder het uberhaupt een kans te geven kon hij niet. Dat was ook de rede waarom hij haar had gezoend.

Rose glimlachte en streelde even over zijn wang heen. "Ik zit hier in mijn pyjama en jij vraagt of ik al ontbeten heb. Ik heb nog niet eens kleren uit kunnen kiezen.." zei ze met een glimlachje. Rose knuffelde hem en keek naar Niles en grinnikte waarna ze even zichzelf losmaakte van Niles en grinnikte. Ze opende vliegensvlug even alle kastjes waar ook maar iets nuttigs in kon staan. "Nu weet je waar alles staat, ga uw gang meneer de chef." zei Rose grinnikend waarna ze naar hem toe liep en hem nog een kusje gaf. "En dan mag je me daarna helpen met iets uitzoeken om aan te kleden.." zei ze grinnikend.

Niles glimlachtte breed om haar actie en toen ze weer binnen zijn bereik was trok hij haar weer naar hem toe en drukte zachtjes zijn lippen op die van haar en liet zijn vingers in haar nek en over haar schouders strelen. Met moeite verbrak hij de kus en stond op." Hmm wat kan ik maken, even kijken." Zei hij tegen zichzelf en pakte uiteindelijk allemaal ingrediënten en legde ze op tafel. Hij was alweer druk bezig toch keek hij af en toe naar Rose. Toen een heerlijke geur de keuken vulde was het eten klaar. Er lagen zes grote pannenkoeken op een bord en hij gaf het aan Rose. Daarna pakte hij de suiker en zette het naast haar neer." Goed ontbijt?" Vroeg hij grijnzend toen hij ging zitten en haar op zijn schoot terug.

Rose grinnikte en kuste genietend en toch zachtjes met hem mee. Ze keek hem na terwijl hij opstond en aan het koken ging. Zelf was ze even aan het opruimen geslagen. Wat lege glazen, een lege fles. Ze had zich lam gezopen die avond. Kort moest ze even grinniken. Netjes ruimde ze haar spullen op. De keuken rook heerlijk en glimlachend keek ze naar de pannenkoeken. Eenmaal weer op zijn schoot glimlachte ze en gaf ze hem een kus op zijn slaap. "Perfect, ik heb het al jaren niet meer gehad." zei Rose glimlachend. Ze keek naar Niles. "Maar je gaat maar mooi met mij mee-eten omdat ik dit nooit op zal krijgen." zei Rose glimlachend tegen hem. Ze scheurde een stukje af om te proeven. Het smaakte heerlijk. Rose deed wat suiker op de pannenkoek en keek naar Niles.

Niles drukte een kusje op haar wang en hapte snel naar het stuk pannekoek met suiker die Rose in haar handen had. Nadat hij die op had glimlachtte hij lief en zei," Dat is geen probleem, mylady. Ik ben allang blij dat ik in uw aanwezigheid mag zijn." Natuurlijk een beetje overdreven maar Niles was wel degelijk blij dat hij bij haar was en dat ze hem niet had afgewezen. Hij was namelijk niet echt zeker geweest van of hij het nou wel had moeten doen. Bang dat ze hem zou afwijzen en hun vriendschap kapot zou gaan.

Rose moest grinniken toen hij een hap van haar pannenkoek nam. Ze grinnikte en gaf hem een tikje op zijn neus. "Ik heb hier nu twee regels. Een, je zegt geen u tegen me. Hier ben ik gewoon Rose en niets meer. En twee, niemand neemt happen van een pannenkoek als ik die in mijn handen heb." zei ze grijnzend en ze tikte nogmaals op zijn neus en nam zelf een hapje terwijl ze op zijn schoot bleef zitten. Rose keek naar Niles en glimlachte. Ze vond het leuk bij hem, dat had ze altijd al gevonden. Ze voelde zich veilig en thuis bij hem. Een belangrijk gevoel bij haar.

Niles nam nog een hap van de pannenkoek die ze in haar handen had en zei daarna onschuldig glimlachend," Maar heeft u al een passende straf voor als ik die regels niet opvolg?" Hij drukte zachtjes kusjes in haar nek en had zijn armen om haar middel geslagen. Zijn handen had hij bij een pannenkoek en hij begon er ook één voor zichzelf te maken. Niet dat hij honger had maar agh het lag er nu toch en het was zonde het te laten staan. Niles vond het heerlijk om nu eindelijk verliefd te kunnen doen met Rose. Hij had ervan gedroomd, gehoopt en gesmeekt. Maar eigenlijk had hij nooit verwacht dat het ook echt een keer zou gebeuren.

~~
Klaar

Rose keek naar haar pannenkoek en glimlachte. "Nouhou, Niles, dat is gemeen.." Begon Rose maar toen kreeg ze een kleine ingeving. "Je krijgt geen kusjes meer van mij. Tot je naar de regels luistert."zei Rose breed glimlachend. Ze keek naar Niles en nam nu zelf ook een hapje terwijl ze op zijn schoot bleef zitten en zichzelf lichtelijk probeerde te ondersteunen op haar voeten. Ze had altijd al het gevoel gehad dat ze te zwaar was en ze wilde Niles die last niet aandoen. Rose keek met haar donkere ogen uitdagend naar hem en glimlachte breed. Ze vond het leuk,zo met hem, met z'n tweeën. Ze had nu eventjes geen zorgen. Nu eventjes dacht Rose aan niets anders.

Niles keek haar met grote ogen aan en grijnsde toen breed en drukte een kusje op haar lippen." Die straf spreekt me niet echt aan dus ik zal van je pannnekoeken afblijven." Daarna tilde hij haar even op en schoof haar wat meer op zijn schoot," Voeten van de grond schat, ik weet wat je gewoontes zijn. Je bent niet zwaar. En hoewel ik niet zo sterk ben, kan ik jou toch echt wel dragen." Ze zaten nog een tijdje elkaar uit te dagen en langzaam maar zeker verdween de berg pannenkoeken." Hmm zal ik je nu helpen met die kleding van je? Niet dat het mij uitmaakt wat je aan hebt. Ik ken je kledingkast volgens mij beter dan jij. Ik heb alles wel een keer gezien denk ik." Hij trok haar dicht tegen zich aan en verstopte zijn neus in haar hals. Hij drukte kusjes in haar hals en op haar sleutelbeen.

Rose moest grinniken voordat hij haar een kusje gaf en zuchtte toen hij haar optilde. Natuurlijk reageerde Rose de rest van de tijd ook op uitdagingen van Niles en andersom, tot uiteindelijk alle pannenkoeken op waren. Rose voelde de kusjes in haar hals en op haar sleutelbeen. Ze genoot van zijn lieve aandacht en streek door zijn haren heen. "Natuurlijk ken je alles beter dan dat ik doe.. Mijn kleren interesseren me niet.." zei ze zachtjes. "Andere dingen hebben mijn aandacht al." Voegde ze er fluisterend aan toe voor ze hem op zijn haren kuste en dicht bij hem bleef zitten. Rose concentreerde zich volledig op Niles en glimlachte naar hem. Hij was geweldig, echt geweldig voor haar.

Niles trok haar dicht tegen zich aan en tilde haar op om samen met haar naar boven te lopen naar haar slaapkamer. Eénmaal daar zette hij haar zachtjes neer en drukte een kusje op haar lippen." Hmm mij maakt het ook niet uit wat je aan hebt. Ik vind je toch wel schitterend in alles dat je draagt, of niet draagt." Met een lichte speelse grijns keek hij even naar haar lichaam en liet zijn handen even van haar middel naar haar heupen glijden. Hoe graag hij er niet aan wilde denken, toch kwam het beeld van Jason en Rose in zijn hoofd. Niemand komt zo vroeg bij Rose of hij moet de nacht gebleven zijn. Kort vertrok het gezicht van Niles en liet hij haar los." Wacht je hebt met hem geslapen hé? Shit ik maak ook alles kapot. Nu maak ik jou relatie kapot en ik maak mezelf kapot, ik maak onze vriendschap kapot. SHIT!" Vloekte hij en hij greep met zijn handen in zijn haren en keek naar de grond. Ze moest nu wel enorm slecht van hem denken.

Rose liet zich optillen en legde haar armen om zijn nek heen glimlachend. Ze had hem een zacht kusje terug gegeven en glimlachte. Ze hoorde zijn woorden en voelde zijn handen iets omlaag glijden. Voorzichtig trok Rose hem iets meer naar haar toe. Tot ze schrok. Niles liet haar ineens los. Zachtjes zuchtte Rose en stond op. Ze liep naar hem toe en pakte zijn polsen vast. "Niles.. Ja, ik heb met hem geslapen. Ik heb wel met meerdere mannen geslapen. Maar op het moment heb ik geen relatie. Op het moment weet ik nog niets zeker, dus je maakt niets kapot. En ik kan er niets aan doen dat je jezelf kapot maakt maar onze vriendschap gaat niet kapot. Ik hou van je Niles. Dat is onveranderlijk." zei ze zachtjes. Rose keek naar Niles en beet op haar onderlip.

Toen Niles die woorden hoorde deed het pijn maar was het ook een opluchting. Ze hield van hem. Ze hield werkelijk van hem. Hij sloeg zijn armen om haar heen en begroef zijn gezicht in haar hals en schouder. Hij drukte kusjes en zei alleen maar even zachtjes tegen haar," Ik hou ook van jou. Met heel mijn hart." Uiteindelijk had hij zich weer hersteld en trok haar dicht tegen zich aan en fluisterde in haar oor," Het spijt me. Van mijn uitbarsting." Daarna drukte hij zijn lippen op die vna haar. Hij was nooit onzeker of in ieder geval hij liet het normaal nooit zien. Zelfs niet tegen Rose.

Rose keek Niles aan. Tot hij zijn gezicht in haar hals verborg. "Het is niet erg Niles. Ik hou ook van jou." zei Rose glimlachend en ze streelde hem door zijn haren. Zachtjes kuste ze hem op zijn lippen en legde voorzichtig zijn handen op haar heupen. Haar lippen verplaatsten zich vervolgens naar zijn nek waar ze hem eveneens kuste en kort even aankeek. "Zou je met me willen slapen?" fluisterde Rose zachtjes in zijn oor, waarna ze erin beet, niet hard hoor. Liefkozend. "Ik beloof je ook dat onze vriendschap nooit kapot zal gaan. Daarvoor ben je te belangrijk voor me." Dat was hetgeen dat Rose eraan toe voegde voor ze hem met lieve en eveneens vragende ogen aankeek.