De oude doorgang

Dit was de oude doorgang om naar het dorp te gaan. Maar het dorp dat er eerst was is vernield en nu is het gewoon de oude doorgang. Je komt helemaal nergens meer uit als je het volgt.

Spoiler:

Shadow liep met een toch wel nieuwsgierige blik in haar ogen door de tunnel in de boom. Ze moest toegeven dat het er heel gaaf uitzag. Ondanks dat haar blik niet op een van de openingen was gericht en haar houding ontspannen leek waren haar oren gespitst en was ze klaar om bij elk verdacht geluid te reageren. De boog hing zoals altijd op haar rug en was gespannen, klaar om gepakt te worden. Het zou geen moeite kosten een pijl uit haar koker te vissen of, als haar tegenstander dichterbij zou zijn, haar dolk uit haar riem te pakken en aan te vallen.

Avalon had zich in de boom verstopt en maakte gewoon geen geluid. Ze lag op een tak en keek naar het meisje dat uit de doorgang kwam." Ik weet niet wat u hier komt doen maar er valt hier niets te zien." Daarna liet ze zich tegen de tak aan gaan zodat als het meisje snel was met die pijl en boog van haar hij tegen de tak aan zou gaan en niet tegen Avalon. Avalon was dan wel arrogant en in voor een gevecht, ze hoefde nog niet gelijk dood door een opmerking.

Shadows hand schoot meteen naar haar boog en een pijl, maar ze liet hem daar rusten. Te dichtbij! Schoot het door haar hoofd. Bovendien was er geen direct gevaar dus ook geen reden om te schieten. "Ik vind deze doorgang anders erg mooi en knap gemaakt hoor," zei ze schouderophalend. Met haar vingers ging ze over het werppijltje dat in haar mouw zat. Op het moment had ze niets tegen het meisje, maar als ze haar boos maakte of als het er maar op leek dat ze een bedreiging vormde zou ze niet aarzelen haar te doden.

Avalon keek even door een paar bladeren heen naar het meisje en toen ze merkte dat ze zich weer gewoon kon bewegen ging ze weer liggen en keek naar het meisje." Hmm ik vind hem al niet meer zo indrukwekkend maar goed ik heb hem al zo vaak gezien. Voor de eerste keer kan je hem inderdaad best knap gemaakt vinden. Maar mag ik weten met wie ik nu te maken heb?" Ze keek het meisje even onderzoekend aan en haar hoofd ging even over de wapens die het meisje bij zich had." Ik zie geen reden om mij af te maken." Voegde ze nog even aan haar zin toe.

"Ik ben Shadow," zei ze rustig terwijl ze het werppijltje weer losliet. "Ik ook niet," zei ze glimlachend. Nog niet, dacht ze er grimmig achteraan. "Maar ik zie ook geen reden je voor mij in een boom te verstoppen," zei ze schouderophalend. Zoals ze nu stond leek ze weer ontspannen, maar ze had al precies bedacht hoe ze het meisje, ondanks de tak waar ze op lag, zou kunnen raken. Het zou niet heel gemakkelijk zijn en het zou langer duren dan normaal, maar ze wist zeker dat het haar zou lukken. Misschien was het arrogant dat te denken, maar als je geen vertrouwen had in je eigen kunnen zou het zeker neit lukken.

Avalon grinnikte," Ik hou van hoger zitten dan de gemiddelde mens, dan heb ik het idee dat ik boven ze sta. Maar goed dat ga jij zeker geen leuke gedachte vinden dus..." Met een sprong liet ze zich uit de boom vallen en hield zich vast aan een tak. Daarna liet ze ook daar los en kwam met een plofje op de grond terecht." Hmm Avalon aangenaam, Shadow als schuilnaam neem ik aan. Anders leef ik heel erg mee met je. Shadow als normale naam lijkt me nou niet bepaald gezellig." Haar woorden klonken spottend en je zag duidelijk dat Avalon redelijk vol van zichzelf was. Maar goed wat wilde je ook als je in een dorp opgroeide waar ze haast opgehemeld werd door alle dorpskinderen omdat ze zo goed was. Maar ja in de ogen van haar ouders niet goed genoeg.

Shadow glimlachte, hij leek vriendelijk maar haar gedachten waren dat niet. Het meisje mocht best denken dat ze boven haar stond. Hoe hoger je was hoe harder je zou vallen, zei ze in haar gedachten. Zelfvertrouwen was goed, noodzakelijk zelfs, maar arrogantie was een valkuill. Je moest jezelf niet onderschatten, maar overschatten was misschien wel erger. Als je jezelf onderschatte kon je positief verrast worden. Als je jezelf overschatte zou je teleurgesteld worden. "Ik hoef je medeleven niet," zei Shadow met haar hoofd iets schuin en iets van een waarschuwende blik. Ze wist dat ze nu liet doorschemeren dat Shadow haar echte naam was, wat dus niet waar was. Maar het kon geen kwaad als dit meisje dat dacht.

Avalon schoot in de lach en schudde haar hoofd," Nee dat hoef je inderdaad niet want je zal een beeldschone naam hebben maar dat is Shadow niet." Avalon was er altijd van overtuigd dat zij gelijk had en dat diegene voor haar aan het liegen was. DAt was toch wel een redelijk goeie eigenschap van haar. Ze liet haar hand over de messen gaan in haar riem en ze voelde een tinteling in haar vingers. Een soort drang om een mes te pakken en gewoon te gaan vechten maar ze hield zich in." En mag ik vragen bent u een gewone reiziger Shadow? Nee hé? Laat eens je hand zien." Ze deed een stap van het meisje af en pakte nu wat steviger haar riem vast om gelijk als ze wilde het mes te werpen.

Shadow schudde haar hoofd afkeurend. "Je weet dat je me nu indirect beledig?" Het was een retorisch vraag en meteen na die vraag stak ze haar hand op. De hand met het teken van de drakenrijders, niet de hand waar het kroontje op stond. Tegelijkertijd haalde ze haar dolk uit haar riem, maar deed er verder nog niets mee. "Als jij mij nu aanvalt om ervoor te zorgen dat die o zo geweldige koning aan de macht blijft zal je niet meer leven wegkomen van deze plek," de vriendelijke toon die ze net nog in haar stem had gehad was compleet verdwenen. Het was een gokje, maar ze had bij dit meisje het gevoel dat ze niet bij de koning hoorde. De vraag of ze haar hand mocht zien wees toch op het kroontje. Met deze opmerking hoopte ze haar te laten denken dat zij er zelf vanuit ging dat ze met een volgeling van de koning te maken had.

Avalon kneep haar ogen wat meer tot spleetje maar liet haar hand van de messen afgaan." Hmm ken jij dan het dorp van rebelleider Dakeder?" Als ze een echte rebel was moest ze ervanaf weten. Helaas was ze nu al een paar rebellen tegen gekomen die niets van het dorp afwisten. Iets dat voor Avalon onbegrijpelijk was. Het dorp was toch erg bekend onder de rebellen. Helaas leek niemand te weten dat het platgebrand was en dat er haast niemand meer levend was. Niemand behalve zij." Ik heb gehoord dat mensen het platgebrand hebben. De arme stakkers."

dat kent ze wel aangezien ze probeert alles over zowel de rebellen als de koning te weten maar ik dus niet XD en is hij dan dood want hij staat niet bij de informatie?
-----------------
Shadow trok verbaasd een wenkbrauw op. "Dakeder? Die is toch dood, of heb ik het nu helemaal mis?" Vroeg ze voorzichtig. Voor zover zij wist, wist ze alles over de rebellen. Ze had onderzoek gedaan, vragen gesteld en afgeluisterd. Alles zodat ze maar niet door de mand zou vallen. Hetzelfde had ze gedaan bij de koning al kwam de informatie daar meestal naar haar toe omdat de koning haar vertrouwde en hem als een van zijn beste spionnen zag. De rebellen waren iets achterdochtiger maar niet achterdochtig genoeg. "Gestorven toen zijn dorp werd platgebrand?" Zei ze om zichzelf iets duidelijker te maken.

Lees maar bij mijn persoontje. Want het staat ook niet bij de informatie maar bij mijn personage
~~

Avalon knikte," Morsdood net als de rest van de dorpelingen. Maar men fluistert dat ze haast ieder lichaam hebben gevonden behalve dat van zijn dochter. Het gerucht gaat dat zij nog steeds ronddwaald, hafl dood om wraak te nemen op de mensen die het hebben gedaan. De koning natuurlijk." Avalon zuchtte en schudde haar hoofd," Maar goed ik geloof niet in dat soort onzin." Want zij was duidelijk niet half dood maar nog spring levend.

Shadow knikte met een neutraal gezicht, geen glimlach of achterdocht. Ze ging niet zeggen dat haar ouders waren omgekomen in een brand, de oprechte onverschilligheid waarmee ze dat kon zeggen zou opvallen. "Nou laten we maar hopen dat dat waar is, dat is dan een extra medestander." Het was een grapje, maar haar stem klonk nog steeds neutraal. Geen spot of sarcasme dit keer. Dat was niet nodig aangezien het meisje het toch niet grappig zou vinden, dat vond ze zelf niet eens.

Avalon keek haar woedend aan," Ik ben gewoon niet zo snel dood te krijgen." Zei ze hetzelfde als hoe het meisje net tegen haar had gepraat. Ze gaf duidelijk aan dat dit als een grapje was bedoeld maar ze had ook net duidelijk gemaakt dat zij dus de dochter was." Zo half dood ben ik ook weer niet."

had ze dat? Sorry niet gezien :$
-----------
Shadow trok verbaasd een wenkbrauw op toen het meisje ineens boos werd. "Aangezien jij hier mensen die wapens bij zich hebben en een draak hier ergens rond hebben vliegen staat te beledigen moet je inderdaad wel heel moeilijk dood zijn te krijgen," zei ze droog. Shadow had niet doorgehad dat ze hiervoor al had duidelijk gemaakt dat zij de dochter was waarover geruchten rondgingen. Dus ze vond niet dat het meisje haar daarop mocht aankijken.

Avalon trok haar wenkbrauw op," Ohh schatje, op je teentjes getrapt? En ik heb je maar één keer beledigd. Het had nog erger gekunt. Oké die erbij maakt het twee. En je bent niet de enige met wapens en een draak." Bij die woorden kwam Soraya alweer naast haar staan en met een lichte trilling zette ze haar voeten neer en haar kop ging beschermend naar Avalon maar die stak haar hand uit en gelijk begreep Soraya dat Avalon even geen bescherming nodig had.

Shadow schudde rustig haar hoofd en keek niet op bij het zien van de draak. Ze was nu niet zo laf Ash erbij te halen, die zou wel ergens in de buurt zijn en als ze hem nodig had zou hij vanzelf komen. Maar daar ging ze niet vanuit, ze had intussen aan dit meisje duidelijk gemaakt dat ze aan dezelfde kant stonden dus het zou erg stom zijn als zij haar nu zou aanvallen, ook al mochten ze elkaar niet. "Ik ben niet van plan je aan te vallen, dus ik weet niet waarom jij denkt bescherming nodig te hebben," zei Shadow op nog steeds een kalme toon.

Avalon keek even naar Soraya," Ze is gewoon nogal beschermend. En ze ziet jou als een bedreiging. Iets waar ik het niet mee eens ben met haar. Jij bent geen bedreiging." Eigenlijk doelde ze op dat ze het meisje niet als een bedreiging zag, dat ze haar wel aankon maar natuurlijk kon ze het ook goed opvatten. Over dat ze haar niet als een bedreiging omdat ze aan dezelfde kant stonden." Maar ik denk dat ik toch maar weer in de boom ga zitten en jou met rust laten voordat er belediging nummer drie uit mijn mond glijd." Ze pakte een tak vast en trok zich op zodat ze weer in de boom kon gaan zitten.

Shadow merkte de belediging wel op maar zei er verder niets over en liet niets merken. Zij had er geen probleem mee als het meisje haar onderschatte, als ze pech had zou ze er zelf wel achter komen dat ze er naast zat. "Hoe hoger je bent hoe harder je valt," zei Shadow voor haar doen redelijk opgewekt. Net als bij het meisje net een verborgen belediging in haar woorden had gezeten was dat nu ook een soort van het geval. Het ging over de arrogantie die duidelijk van het meisje uitging, niet over de boom.

Avalon hoorde ook die verborgen belediging maar ging er niet op in als een belediging." Dan maar zorgen dat ik niet val." Ze ging weer liggen en keek nog een laatste keer naar Shadow. Daarna stak ze een sigaret op en blies de rook in de lucht. Avalon mocht Shadow niet dat was duidelijk maar Avalon mocht haast nooit iemand.

Shadow knikte alleen maar als reactie. Geen vriendelijke glimlach meer, dat zou bij dit meisje toch geen zin hebben. Toen het meisje haar sigaret opstak trok ze alleen maar heel even een wenkbrauw op. Ze vond het dom, heel dom om te gaan roken. Zeker in de positie waar het meisje in zat, als rebel had je toch geen rustig leven. Roken zorgde ervoor dat je conditie minder werd en dat je vaker moest hoesten wat tot gevolg kon hebben dat je ontdekt werd op een vervelend moment. Maar Shadow zei er niets van. Als dit meisje haar leven mogelijk in gevaar wilde brengen zou zij haar niet tegenhouden.

New
_

Met een rustige pas door, een paard liep mee, de teugels rustte in de handen van een jongen. Een capuchon over zijn hoofd getrokken zodat zijn twee verschillend gekleurde ogen onzichtbaar waren. "Kom Savage. We moeten verder." De stem klonk zacht, vriendelijk en afwezig. De jongen, dat was te zien aan zijn bouw, had donkere onopvallende kleren aan. Zijn draak zweefde hoog boven hem. De jongen kon natuurlijk niet opvallen, als dat gebeurde kon hij gaan vechten voor zijn leven. Een tweede keer in het gevang, nee, dat zag hij niet zitten.
Het gras kraakte een beetje onder zijn voeten, het was dan ook nog vroeg in de ochtend en de dauw lag er nog op, maar doordat het zo koud was bevroor het nog net niet. Vandaar dat hij zo zachtjes mogelijk probeerde te lopen. Hoewel hij dat jammergenoeg niet van zijn paard kon verwachten.
Eigenlijk was het best ironisch. Hij had een van de sterkste en snelste wezens op de wereld tot zijn beschikking en hij koos ervoor om een paard te gebruiken bij zijn reizen. Afijn, het was duidelijk dat de jongen vreemd was.
Die ene jongen.
Met dat ene blauwe en ene rode oog.

Avalon had op het dak geslapen van het huis achter de boom. Het tolhuisje. Niet dat er iemand binnen zat, dit huisje was onbewoond maar Avalon hield van naar de sterren kijken en weten dat iemand anders waarschijnlijk precies hetzelfde doet. Als het haar broer niet is dan is het wel een onbekend iemand. Het was een gewoonte van haar broer, voor hij ging slapen keek hij naar de sterren. Avalon hoopt nog steeds vurig dat haar broer ongedeerd is en de brand niet heeft meegemaakt. Maar ze wist het niet. Toen ze iets hoorde kwam ze overeind en keek over de reling van het dak. Ze zag een jongen, ze herkende de jongen vanwege dat domme paard. Ze had hem ook gezien bij de vergadering. Ze had nog moeite moeten doen om toen niet in de lach te schieten en dat had ze nu weer. Hierdoor kwam er een korte lach uit haar mond en gelijk dook ze weg.

Een kort lach, dat was wat de jongen deed omdraaien. "Wat is je naam?" Het was de ene kille vraag die uit zijn mond kwam. Hij liet Savage los en trok in een beweging zijn duozwaarden en trok zijn kap iets verder over zich heen. Hij wilde niet dat mensen zijn ogen zagen, hij was er vaak genoeg om uitgelachen. Met een simpele beweging van zijn handen gaf hij bij Nakriin aan dat deze in de buurt moest blijven. Cain had geen zin om te vechten maar als het moest dan deed hij het ook gewoon.
Nahkriin zweefde hoog in de lucht, waar het toch altijd koud was dus de extra kou van het feit dat hij een sneeuwdraak was maakte niets uit. Hij had de beweging gezien en hield nu alles in de gaten. Zodat Cain niets zou overkomen. Niet omdat hij dan zelf zou sterven, simpelweg omdat hij op Cain moest passen zoals hij al jaren deed. Cain ging nergens heen zonder hem en ondanks het paard zou dat niet veranderen. Nahkriin was gesteld geraakt op de jongen. Iets dat een goed teken was voor beiden vond hij.