De oude boog achter het kasteel.

Rose keek hem streng aan toen hij haar weer met u aansprak, hoewel ze moest glimlachen toen hij overging op je. "Dankje Niles en dat is geen probleem." Zei ze met een glimlachje waarna ze verder vooruit liep. Ze vond het leuk dat hij met haar meeliep. Kort keek Rose even voor zich uit en liet haar lip los. "Dat weet ik Niles.. Maar het gaat gewoon onbewust. Ik doe het niet expres maar het is gewoon prettig en volgens ben ik die geloofwaardigheid allang kwijt." Voegde ze eraan toe. Waarna ze van het pad af ging en de hand van Niles even losliet om zo goed het heuveltje dat alleen bedekt was met bladeren voordat ze in de aarde zou stappen op te klimmen. Ze vond het echt jammer dat ze nu niet meer op haar oude plekje paste.